అమ్మో… అమ్మే…! టాప్ రేటెడ్ తెలుగు డైలాగుల్లో బహుశా ఇదే నంబర్‌వన్..!

ఇక మరో అమ్మ … సుభద్ర …కొడుకును వీరుడుగా పెంచడమే కాదు … స్వాభిమానంతో .. కొడుకు ఎవరి ముందూ తలొంచాల్సిన పరిస్థితి రాకుండా కంటికి రెప్పగా చూసుకుంటుంది.

కొడుకు మీద వల్లమాలిన నమ్మకం.

తన పెంపకం మీద నమ్మకం అది.

నా కొడుకు బాణం గురి తప్పదొదినా అని చెప్తున్నప్పుడు రుష్యేంద్రమణి కళ్లల్లో కనిపించే ధీమా చూసి తీరాల్సిందే.

రావూరి రాసిన నూరు చందమామలు పుస్తకం ప్రకారం … పింగళి నాగేంద్రరావుగారికి తల్లితో విపరీతమైన అటాచ్మెంటు.

అలాగే తల్లిని జాగ్రత్తగా చూసుకోనికే నెల్లూరు నుంచీ వంటమనిషిని తెప్పించి మరీ ఇంట్లో పెట్టుకున్నారు.

ఆవిడ పేరు మహాలక్ష్మమ్మ.

ఆవిడకీ కొడుకంటే విపరీతమైన ఆపేక్ష.

కొడుకు వెండి కంచంలో భోజనం చేస్తే చూడాలనేది ఆవిడ కోరిక.

అది రావూరి లాంటి కృష్ణాపత్రికలో పింగళివారి కొలీగ్స్ దగ్గర చెప్పుకుని బాధపడేదట ఆవిడ.

ఆ విషయం కూడా రావూరి రాశారు.

నాటక సమాజాల వాళ్లు ఇతర సంస్ధల వాళ్లూ సన్మానించి ఇచ్చిన మెడల్సూ షీల్డులూ అవీ చూపించి వీటన్నింటినీ చూసినా నాకు తృప్తికలగదు ..

వాడు పెళ్లి చేసుకుంటే వాళ్ల అత్తగారు వెండికంచం పెడితే అందులో వాడు భోం చేస్తుంటే చూడాలని నా కోరిక అనేదట ఆవిడ.

అదీ లింకు …

ఫైనల్ గా పింగళితో పాటు రావూరి కూడా మద్రాసు సినిమా రంగంలోకి చేరారు.

భరణీ వారి సినిమాలకు పనిచేస్తూండేవారు. అప్పుడూ మహాలక్ష్మమ్మగారు రావూరి తో వెండికంచం ముచ్చట మాత్రం చెప్పకుండా వదిలేవారు కాదట.

ఇక లాభం లేదని పింగళి నాగేంద్రరావుగారిని కూచోపెట్టి మీ అమ్మగారిలా వెండికంచం విషయంలో బాధపడుతున్నారని చెప్పేశారట.

దానికి పెళ్లితో పనేంటి … ఇవాళ్లే వెళ్లి ఓ కంచం తెస్తే పరిపోలా అననారట ఆయన.

వెనక ఎవరూ లేకపోయినా…

తల్లి కోసమే స్వంత ఇల్లు అమర్చుకున్నారు మద్రాసులో …

ఆయన చనిపోయే ముందు ఆ ఇల్లు ఘంటసాల కొనుక్కున్నారు.

నాగేంద్రరావుగారిలో కనిపించే ఈ మదర్ అటాచ్మెంటు …

తల్లిని అర్ధం చేసుకునే పద్దతి మాయాబజార్ సినిమాలోనే కాదు పాతాళభైరవిలోనూ కనిపిస్తుంది.

ఓ కొడుకునివ్వమంటే ఈ రాక్షసుణ్ణిచ్చావేంటి దేవుడా అని తోటరాముడి తల్లి బాధపడే సీను చూస్తే జనాలకు నవ్వొచ్చేస్తుంది.

అందులో ప్రతి ఒక్కరికి తమ కుమారుడు గుర్తు రావాల్సిందే…

ప్రతి కొడుక్కి వాళ్ళ అమ్మ గుర్తు రావాల్సినదే.

రేవతీదేవి కూడా కూతుర్ని ఓ మంచి ఇంట్లో ఇచ్చుకోవాలనే అందరు తల్లులకూ ఉండే పిచ్చతోనే అలా బిహేవ్ చేస్తుంది తప్ప కూతురంటే ప్రేమ లేక కాదు …

సినిమా చివరాకరిలో … ఘటోత్కచుడి మాయలకు తెరమీద నటులూ థియేటర్లో ఆడియన్సూ కూడా డంగై నోళ్లు తెరిచేసిన సమయంలో …

అవునూ ఇంతకీ నా కూతురేమైనట్టు అంటుంది రేవతి.

ఆ ఒక్క డైలాగుతో ఆ రేవతిలోని అమ్మతనాన్ని మొత్తానికి మొత్తం మన కళ్లెదుట నిలబెడతాడు.

ఆయన రాసిన అన్ని సినిమాల్లోనూ నాటకాల్లోనూ కూడా తల్లి పాత్రలు కాస్త ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తాయ్.

అందుకే తెర మీద సావిత్రి అమ్మో అమ్మే … అనగానే … ఒక్కసారి అమ్మో అమ్మేమంటుందో అని ప్రతి ఒక్కరూ ఖంగారు పడతారు.

అలా అమ్మతనం కూడా ఉంది మాయాబజార్లో …

అలాగే…

కోపల్లె హనుమంతరావు గారి ప్రభావం కూడా బలంగా కనిపిస్తుంది మాయాబజార్ సిన్మా మీద..