అమ్మో… అమ్మే…! పోకడలో తేడా ఉండొచ్చుగాక, అమ్మతనంలో ఢోకా లేదు…!

అలాంటి సమయంలో హాల్రెడీ విషయం తెల్సిన ఓ చెలికత్తె … మీ అమ్మగారు వస్తున్నారమ్మా అని చెప్తారు. శశిరేఖ రూపంలో ఉన్న ఘటోత్కచుడు అప్రయత్నంగానే అమ్మో అమ్మే అని ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడతాడు. ఇంతలో శ్రీ కృష్ణ, రుక్మిణీ సమేతంగా శయ్యాగృహంలోకి ప్రవేశించిన రేవతీదేవి పాదాలకు నమస్కారం పెట్టి నమో మాత నమో అనేస్తాడు.

ఇది చూసి రేవతి తెగ మురిసిపోతుంది ఇదంతా శ్రీ కృష్ణుడు చెప్పిన మార్పుగానే అర్ధం చేసుకుంటుంది గానీ జరిగింది గ్రహించదు. ఘటోత్కచుడు తల్లి చాటు పిల్లాడు. హిడింబి సింగిల్ మదర్. భర్త ఉంటాడుగానీ …. వారు ఇంకెక్కడో ఉంటారు. కనుక తనే పిల్లవాడి బాధ్యత తీసుకుంటుంది. అమ్మ దగ్గరే పెరిగిన ఘటోత్కచుడికి అమ్మంటే చాలా భయం. భయం కంటే కూడా గౌరవం. అమ్మ వెంట ఉండి తనను నడిపిస్తోందనే ధైర్యంతోనే నడుస్తూంటాడు తను.

మరోవైపు అభిమన్యుడు కూడా తల్లిచాటు పిల్లాడుగానే కనిపిస్తాడు … ఘటోత్కచుడి పాత్ర ఎందుకు మనకి అంతగా కనక్ట్ అయ్యిందంటే … ఆ పాత్రను ఎస్వీఆర్ చేసినా సరే … మనకి కొంచెం దుడుకుతనం, చిలిపితనం కలగలసిన కుర్రాడుగానే కనిపిస్తాడు. ఉమ్మడి కుటుంబాల రోజుల్లో ప్రతి ఇంట్లోనూ ఇట్టాంటి కుర్రాడొకడు ఉండేవాడు. ఇంట్లో కాస్త బలమైన పనులన్నీ వాడే చేస్తాడు … కానీ అమ్మంటే మాత్రం విపరీతమైన భయం. గౌరవం. అమ్మ పట్ల బాధ్యతతో ఉండేది ఇలాంటి మొద్దబ్బాయిలే అని వెనకటి సినిమాలు చూసిన వారెవరికైనా అర్ధమౌతుంది.

మాయాబజార్ లో ఘటోత్కచుడి వ్యవహారానికి వస్తే అమ్మకు తప్ప ఈ ప్రపంచంలో మరింక దేనికీ సరండర్ అయ్యే ప్రసక్తే ఉండదు. కొడుకు దుడుకుతనం బాగా తెల్సి ఉండడం చేత ఎప్పటికప్పుడు కనిపెట్టుకునే ఉంటుంది ఆ తల్లి. కొడుకు ఏం పీకల మీదకు తెచ్చుకుంటాడో అనే ఆందోళనే ఎప్పుడూ ఆ పిచ్చితల్లికి. వీధిలో ఎవర్నో నిలబెట్టి వాయించేస్తున్నాడని తెల్సి … కాస్త ముందూ వెనకా కనుక్కుని కొడుతున్నాడా లేక తప్పు చేసేస్తున్నాడా అని చూసుకోడానికి వస్తూ కూడా … సుపుత్రా సుపుత్రా అనే పిలుస్తుంది …

ఒరే … ఏం చేస్తున్నావురా గాడిదా … కొంప మీదకు మళ్లీ ఏం తెస్తున్నావ్ మళ్లీ అని అనదు … కొడుకు తనకు బాగా తెల్సు. వాడు తప్పు చేయడు. కాకపోతే దుడుకుతనంతో పొరపాటు చేస్తాడేమో గానీ … అది ఎక్కడ తప్పుగా పరిణమించి కొడుకు నిందల పాలౌతాడో అనే ఆందోళనే ఎప్పుడూ పాపం హిడింబికి. అందుకే … ఎప్పటికప్పుడు కొడుకును ఓ కంట కనిపెట్టే ఉంటుంది.

కొడుక్కీ తెల్సు … తను ఏం చేసినా అమ్మకు తెల్సిపోతుందని … అందుకే … అమ్మ వస్తోందనగానే అంత ఖంగారు పడిపోతాడు … తానేమైనా తప్పు చేసేసానా అని ఆలోచనలోనూ ఆందోళనలోనూ పడిపోతాడు … ఎందుకేనా మంచిదని ఓసారి ఆత్మపరిశీలన చేసేసుకుంటాడు. మరోవైపు శశిరేఖ పాత్రలో రక్తికట్టించాలి. ఈ గందరగోళాన్నంతా సావిత్రి గారు అద్భుతంగా అభినయించేశారు.

ఇక మాయాబజార్ లో కనిపించే మరో అమ్మ … సుభద్ర … కొడుకును వీరుడుగా పెంచడమే కాదు … స్వాభిమానంతో .. కొడుకు ఎవరి ముందూ తలొంచాల్సిన పరిస్థితి రాకుండా కంటికి రెప్పగా చూసుకుంటుంది. కొడుకు మీద వల్లమాలిన నమ్మకం. తన పెంపకం మీద నమ్మకం అది. నా కొడుకు బాణం గురి తప్పదొదినా అని చెప్తున్నప్పుడు రుష్యేంద్రమణి కళ్లల్లో కనిపించే ధీమా చూసి తీరాల్సిందే.

రావూరి రాసిన నూరు చందమామలు పుస్తకం ప్రకారం … పింగళి నాగేంద్రరావుగారికి తల్లితో విపరీతమైన అటాచ్మెంటు. ఈ నేపధ్యమే మాయాబజార్ లో ముగ్గురు తల్లులనూ అంత బలంగా నిలబెట్టే ఆలోచన కలిగించిందేమో అని నా అనుమానం. అలాగే తల్లిని జాగ్రత్తగా చూసుకోనికే నెల్లూరు నుంచీ వంటమనిషిని తెప్పించి మరీ ఇంట్లో పెట్టుకున్నారు. పింగళి తల్లిగారి పేరు మహాలక్ష్మమ్మ. ఆవిడకీ కొడుకంటే విపరీతమైన ఆపేక్ష.

కొడుకు వెంటి కంచంలో భోజనం చేస్తే చూడాలనేది ఆవిడ కోరిక. అది రావూరి లాంటి కృష్ణాపత్రికలో పింగళివారి కొలీగ్స్ దగ్గర చెప్పుకుని బాధపడేదట ఆవిడ. ఆ విషయం కూడా రావూరి రాశారు. నాటక సమాజాల వాళ్లు ఇతర సంస్ధల వాళ్లూ సన్మానించి ఇచ్చిన మెడల్సూ షీల్డులూ అవీ చూపించి వీటన్నింటినీ చూసినా నాకు తృప్తికలగదు .. వాడు పెళ్లి చేసుకుంటే వాళ్ల అత్తగారు వెండికంచం పెడితే అందులో వాడు భోంచేస్తుంటే చూడాలని నా కోరిక అనేదట ఆవిడ. అదీ లింకు …

ఫైనల్ గా పింగళితో పాటు రావూరి కూడా మద్రాసు సినిమా రంగంలోకి చేరారు. భరణీ వారి సినిమాలకు పనిచేస్తూండేవారు. అప్పుడూ మహాలక్ష్మమ్మగారు రావూరి తో వెండికంచం ముచ్చట మాత్రం చెప్పకుండా వదిలేవారు కాదట. ఇక లాభం లేదని పింగళి నాగేంద్రరావుగారిని కూచోపెట్టి మీ అమ్మగారిలా వెండికంచం విషయంలో బాధపడుతున్నారని చెప్పేశారట. దానికి పెళ్లితో పనేంటి … ఇవాళ్లే వెళ్లి ఓ కంచం తెస్తే పరిపోలా అన్నారట ఆయన.

వెనక ఎవరూ లేకపోయినా తల్లి కోసమే స్వంత ఇల్లు అమర్చుకున్నారు మద్రాసులో … ఆయన చనిపోయే ముందు ఆ ఇల్లు ఘంటసాల కొనుక్కున్నారు. నాగేంద్రరావుగారిలో కనిపించే ఈ మదర్ అటాచ్మెంటు … తల్లిని అర్ధం చేసుకునే పద్దతి మాయాబజార్ సినిమాలోనే కాదు పాతాళభైరవిలోనూ కనిపిస్తుంది. ఓ కొడుకునివ్వమంటే ఈ రాక్షసుణ్ణిచ్చావేంటి దేవుడా అని తోటరాముడి తల్లి బాధపడే సీను చూస్తే జనాలకు నవ్వొచ్చేస్తుంది.

ఇక మాయాబజార్ లో కనిపించే మరో తల్లి రేవతీదేవి కూడా కూతుర్ని ఓ మంచి ఇంట్లో ఇచ్చుకోవాలనే అందరు తల్లులకూ ఉండే పిచ్చతోనే అలా బిహేవ్ చేస్తుంది తప్ప కూతురంటే ప్రేమ లేక కాదు … సినిమా చివరాకరిలో … ఘటోత్కచుడి మాయలకు తెరమీద నటులూ థియేటర్లో ఆడియన్సూ కూడా డంగై నోళ్లు తెరిచేసిన సమయంలో …అవునూ ఇంతకీ నా కూతురేమైనట్టు అంటుంది రేవతి. ఆ ఒక్క డైలాగుతో ఆ రేవతిలోని అమ్మతనం మొత్తానికి మొత్తం మన కళ్లెదుట నిలబెడతాడు రచయిత.

పింగళి రాసిన అన్ని సినిమాల్లోనూ నాటకాల్లోనూ కూడా తల్లి పాత్రలు కాస్త ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తాయి. అందుకే తెర మీద సావిత్రి అమ్మో అమ్మే … అనగానే … ఒక్కసారి థియేటర్ లో ఇంట్లో చెప్పకుండా సినిమాకు వచ్చిన వాళ్లందరూ కూడాను అమ్మో అమ్మేమంటుందో అని ఖంగారు పడతారు. అలా అద్భుతమైన అమ్మతనం ఛాయలు కూడా ఉన్నాయి పాపం మాయాబజార్లో … (ఇది పాతదే … కొత్త ఆడియన్స్ కోసం రీ పోస్టు చేస్తున్నాను…)