కొంతమందితో మన స్వల్పకాల సహవాసం మన జీవితాలపై చెరగని ప్రభావాన్ని చూపిస్తాయి… దశాబ్దాలపాటు మన ఆలోచనల్ని ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో ప్రభావితం చేస్తూనే ఉంటాయి… ఈరోజు తెల్లవారుజామున కన్నుమూసిన రామోజీరావు కూడా నా జీవితానికి సంబంధించి అంతే… మూడున్నర దశాబ్దాలపాటు జర్నలిస్టుగా కొనసాగాను నేను, కానీ 1987 నుంచి 1989 ఈనాడు అనుబంధ ఇంగ్లిష్ పత్రిక న్యూస్‌టైమ్‌లో నా సంక్షిప్త కొలువులో లభించిన ప్రేరణే నా జర్నలిస్టు జీవితం కొనసాగింపుకు కారణం…
రామోజీరావుతో నా తొలి, చివరి భేటీ 1987 అక్టోబరులో… సోమాజీగూడలోని ఈనాడు ఆఫీసులోని తన ఛాంబర్‌లో… బహుశా అది మూడో అంతస్థు… నన్ను పదీ పదిహేను నిమిషాలపాటు ఇంటర్వ్యూ చేశారాయన స్వయంగా… ఆ ఇంటర్వ్యూ కోసం షార్ట్ లిస్ట్ చేయబడిన కొద్దిమంది ఔత్సాహిక పాత్రికేయుల్లో నేనూ ఒకడిని… అదొక చిత్రమైన ఇంటర్వ్యూ…
ప్రిలిమినరీ ఇంటర్వ్యూను అప్పటి న్యూస్ టైమ్ ఎగ్జిక్యూటివ్ ఎడిటర్ ఎస్ఆర్ రామానుజన్ చేశారు… జర్నలిజంపై నా ఆసక్తి, నా ఇంగ్లిష్ నైపుణ్యం వంటివి అడిగి తెలుసుకున్నారు… మధ్యాహ్నం రామోజీరావుతో ఇంటర్వ్యూకు రెడీ కావాల్సిందిగా చెప్పారు… ఆరోజున ఇంటర్వ్యూకు వచ్చిన వ్యక్తిని నేనొక్కడినే…
Ads
ఉత్సాహంగా ఉంది, అదేసమయంలో కాస్త జంకు… తన ఛాంబర్ బయట సోఫాలో వేచి ఉండాలని నాకు చెప్పారు తన పీఏ… తన పేరు ప్రభాకర్ రావు అని గుర్తు… ప్రస్తుతం ఛైర్మన్ అక్కడ లేరని, మధ్యాహ్నం 2 గంటల తర్వాత మాత్రమే వస్తారని నాకు చెప్పారు… నేను విపరీతంగా ఆకలితో ఉన్నా, కానీ వేచి ఉండటం తప్ప నాకు వేరే మార్గం లేదు…
చివరగా, మధ్యాహ్నం 3 గంటలకు, రామోజీ రావు ఎప్పటిలాగే తన తెలుపు మరియు తెలుపు వేషధారణలో వచ్చారు… నేరుగా తన ఛాంబర్‌లోకి నడిచారు… మొదట అతని PA, తరువాత, రామానుజన్ అతనిని అనుసరించి ఛాంబర్‌లోకి వెళ్లారు… కానీ అరగంట తర్వాత కూడా బయటకు రాలేదు… నేను కొంచెం అసహనంగా ఉన్నాను కానీ నిస్సహాయుడిని…
మధ్యాహ్నం 3.45 గంటలకు, నన్ను లోపలికి పిలిచారు… ఆకలిగా, బలహీనంగా ఉంది, అలసటగా అనిపించింది.., నేను ఛాంబర్‌లోకి అడుగు పెట్టాను. అది చాలా పెద్ద గదేమీ కాదు, కొన్ని కుర్చీలు, సోఫాతో చిన్నగానే ఉంది… అతను నా వైపు సూటిగా చూస్తూ, నా చదువు గురించి అడిగి, నేను జర్నలిజాన్ని నా కెరీర్‌గా ఎందుకు ఎంచుకున్నావని అడిగారు… అస్సలు ఎవరూ ఊహించని రీతిలో ఆ ఇంటర్వ్యూ సాగింది…
నువ్వు ప్రతి రోజూ ఏ వార్తాపత్రిక చదువుతావు..? అడిగారాయన… సార్, ఉదయం చదువుతాను… ఇది నా సమాధానం… అప్పట్లో ఈనాడుకు ఉదయం బలమైన పోటీ పత్రిక… ఉదయం అంటే తనకు అస్సలు పడదు… కానీ నిజాలే చెప్పాలని అనుకున్నాను, అలాగే చెప్పాను…
“ఉదయం ఎందుకు? ఈనాడు చదవవా?”
“సార్, మా సోదరుడు (కృష్ణారావు) ఉదయంలో పనిచేస్తున్నాడు, ఆయనకు కాంప్లిమెంటరీ కాపీ వస్తుంది, అందుకని అదే చదువుతుంటాను… అందుకే ఈనాడు తెప్పించం సార్’’ అన్నాను నేను… “ఓ, మీ అన్న కూడా జర్నలిస్టా?… ఈరోజు ఉదయంలో ప్రధాన కథనం ఏమిటి?” అన్నారాయన… నాకు గుర్తున్నదంతా చెప్పాను, కానీ ఆయన కన్విన్సయినట్లు కనిపించలేదు…
“ఈరోజు న్యూస్ టైమ్‌లో బ్యానర్ కథనం ఏమిటి?” అని అడిగారు తరువాత… “తెలీదు సార్. నేను ఇప్పటి వరకు న్యూస్ టైమ్ చదవలేదు’’ అన్నాను… రామోజీ రావు మొహంలో ఆశ్చర్యం… ఒకరు ఎప్పుడూ చదవని వార్తాపత్రికలో జర్నలిస్ట్ ఉద్యోగం కోరుకునే వ్యక్తిని మొదటిసారి చూసి ఉంటారు బహుశా… గెటౌట్ అంటారేమో అనుకున్నాను… అబద్ధాలు చెప్పకూడదని ముందే అనుకున్నాను, కానీ ఇంటర్వ్యూ మరీ ఇలా సాగడం నేనూ ఊహించలేదు…
ఇంటర్వ్యూ గదిలోనే కూర్చున్న రామానుజన్ వైపు చూసే సాహసం కూడా లేకపోయింది నాకు… లోలోపల నా గురించి ఏం అనుకుంటున్నారో తెలియదు గానీ రామోజీరావు కూల్‌గానే కనిపించారు… ‘‘వోకే, ఏ ఇంగ్లిష్ పేపర్ రెగ్యులర్‌గా చదువుతావు?’’ అది తదుపరి ప్రశ్న నాకు… ఈరోజు DCలో ప్రధాన శీర్షిక ఏమిటి?” అనడిగారు… బయట ఈ ఇంటర్వ్యూ కోసం వేచి చూస్తూ రెండు గంటలు గడిపాను కదా, అక్కడే కనిపించిన డెక్కన్ క్రానికల్ చదివాను…
శీర్షిక గుర్తులేదు కానీ వార్త టక్కున స్ఫురించింది… రాజీవ్ గాంధీ క్యాబినెట్‌లో కేంద్ర పర్యాటక మంత్రిగా రాజీనామా చేసిన తర్వాత జనతాదళ్‌లో చేరిన కాశ్మీరీ నాయకుడు ముఫ్తీ మహ్మద్ సయీద్ గురించి ఆ బ్యానర్ స్టోరీ… అదే చెప్పాను… నా కుటుంబం గురించి కొన్ని సాధారణ ప్రశ్నల తర్వాత, రామోజీరావు నన్ను వెళ్ళమన్నారు… ఇది రామోజీ రావుతో నా మొదటి మరియు చివరి సంభాషణ…
కొన్ని రోజుల తర్వాత, అక్టోబర్ 15లోపు డెస్క్‌కి రిపోర్ట్ చేయమని రామానుజన్ నుండి నాకు టెలిగ్రామ్ వచ్చింది… చేరాను… ఈనాడు ఆవరణలో ఆయన్ను రెగ్యులర్‌గా చూసేవాడిని… కానీ ఎప్పుడూ వ్యక్తిగతంగా కలవడం గానీ మాట్లాడటం గానీ జరగలేదు… కానీ కొద్దికాలమే అక్కడ చేసిన కొలువు నాకు చాలా నేర్పించింది… ప్రతిరోజూ అయితే, తర్వాత మళ్లీ వ్యక్తిగతంగా కలవలేదు.
అక్కడ నేను జర్నలిజంలో చాలా నేర్చుకున్నాను – ఒక అభ్యాస అనుభవం… వార్తా కథనాన్ని ఎలా రాయాలి, హెడ్‌లైన్‌ను ఎలా ఇవ్వాలి, వర్తమాన పరిణామాలను ఎలా ట్రాక్ చేయాలి… న్యూస్ టైమ్‌లో జర్నలిజం కెరీర్ ప్రారంభించినవారు తమ కెరీర్‌లో విజయం సాధిస్తారని ఆ రోజుల్లో సీనియర్లు చెప్పేవారు… నేను విజయవంతమైన జర్నలిస్ట్‌నో కాదో నాకు తెలియదు, కానీ రామోజీ రావు బృందంలో భాగం కావడం వల్ల నేను చాలా నేర్చుకున్నానని చెప్పగలను!…. (అప్పరుసు శ్రీనివాసరావు, హిందుస్థాన్ టైమ్స్)
Share this Article