.
అర్నాబ్ గోస్వామి (Republic TV) తన కెరీర్లో అత్యధిక కాలం బీజేపీకి మద్దతుగా, ప్రతిపక్షాలను ప్రశ్నించే జర్నలిస్టుగా ముద్రపడ్డారు… అయితే, ఇటీవల కొన్ని విషయాల్లో (ఇండిగో ఇష్యూ, ఆరావళి కొండలు, ఢిల్లీ కాలుష్యం వంటివి) ఆయన కేంద్ర ప్రభుత్వంపై, బీజేపీ నాయకులపై తీవ్రంగా విరుచుకుపడుతున్నాడు… ఎందుకు..?
రాజకీయ విశ్లేషకులు, సోషల్ మీడియాలో దీనిపై జరుగుతున్న చర్చల ప్రకారం కొన్ని ప్రధాన కారణాలు…
Ads
1. Issue-based Criticism… ఆయన ఇటీవల ప్రశ్నిస్తున్న అంశాలు గమనిస్తే… ఇండిగో విమానాల రద్దు వల్ల సామాన్య ప్రయాణికులు ఎదుర్కొంటున్న ఇబ్బందులు, ఆరావళి కొండల విధ్వంసం వంటివి నేరుగా ప్రజల జీవితాలపై ప్రభావం చూపేవి… “ప్రజలే నిజమైన ప్రతిపక్షం” అని ఆయన ఒక షోలో పేర్కొన్నాడు… అంటే, ప్రజల నుంచి వస్తున్న వ్యతిరేకతను గుర్తించి, తన పాత “పీపుల్స్ జర్నలిస్ట్” ఇమేజ్ను తిరిగి పొందే ప్రయత్నంగా కొందరు దీన్ని చూస్తున్నారు…
2. క్రెడిబిలిటీ కాపాడుకోవడం… చాలా కాలంగా ఆయనపై “గోదీ మీడియా” (ప్రభుత్వానికి అనుకూలమైన మీడియా) అనే ముద్ర ఉంది… 2029 ఎన్నికల నాటికి తన ఛానల్ క్రెడిబిలిటీని నిలబెట్టుకోవడానికి, తాను తటస్థంగా ఉన్నానని నిరూపించుకోవడానికి ఇది ఒక ఎత్తుగడ కావచ్చనే వాదన కూడా ఉంది… ఒకవేళ భవిష్యత్తులో రాజకీయ మార్పులు వస్తే, తన స్థానాన్ని సురక్షితం చేసుకోవడం ఇందులో భాగం కావచ్చు…
3. అంతర్గత మార్పులు, ప్రాధాన్యతలు… పీఎంఓ (PMO) లో మీడియా మేనేజ్మెంట్ చూసే కీలక అధికారులు మారడం వల్ల, పాత స్నేహాలు లేదా “స్క్రిప్టులు” మారాయనే గుసగుసలు ఢిల్లీ వర్గాల్లో వినిపిస్తున్నాయి… ఇతర ఛానళ్లలోని యాంకర్లకు (ఉదాహరణకు సుధీర్ చౌదరి వంటి వారికి) ప్రభుత్వం నుంచి ఎక్కువ ప్రాధాన్యత దక్కుతుందనే అసంతృప్తి వల్ల కూడా ఆయన స్వరం మార్చి ఉండవచ్చు…
4. వ్యూహాత్మక విమర్శ…. ఆయన చేస్తున్న విమర్శలు గమనిస్తే… అవి ప్రభుత్వం మూలాలను దెబ్బతీసే పెద్ద స్కామ్లు, వైఫల్యాల గురించి కాకుండా, నిర్దిష్టమైన లోపాలపై (Specific issues) ఉంటున్నాయి… ఇది ఒక రకమైన “కంట్రోల్డ్ అపోజిషన్” (నియంత్రిత వ్యతిరేకత) లాంటిదని, అంటే పూర్తిగా వ్యతిరేకం కాకుండా అక్కడక్కడ ప్రశ్నిస్తూ తన ప్రాముఖ్యతను గుర్తుచేస్తున్నాడన్నమాట…
నిజానికి మీడియా రంగంలో కూడా ఎవరూ శాశ్వత మిత్రులు లేదా శత్రువులు ఉండరు, అంతా “వ్యూహం” (Strategy) మీదే నడుస్తుంది… మరికొన్ని ఆసక్తికరమైన కోణాలు కూడా ఉన్నాయి…
1. నాన్-బీజేపీ వ్యూయర్స్ కోసం…: గత కొన్నేళ్లుగా అర్నాబ్ షోలకు కేవలం ఒక వర్గం (Pro-BJP) ప్రేక్షకులు మాత్రమే పరిమితం అయ్యారు… దీనివల్ల ఛానల్ గ్రోత్ ఒక చోట ఆగిపోయింది (Saturated)… ఇప్పుడు ప్రభుత్వ లోపాలను ఎత్తిచూపడం ద్వారా, తనను ద్వేషించే లేదా తటస్థంగా ఉండే ప్రేక్షకులను కూడా తన వైపు తిప్పుకోవాలనేది ఒక బిజినెస్ ప్లాన్ కావచ్చు…
2. విశ్వసనీయత (Restoring Credibility)…. గతంలో టీఆర్పీ స్కామ్, కొన్ని వివాదాల వల్ల ఆయన జర్నలిజంపై ప్రశ్నలు తలెత్తాయి… “నేను ఎవరికీ తలవంచను, ఎవరినైనా ప్రశ్నిస్తాను” అనే తన పాత ఇమేజ్ను రీబిల్డ్ చేసుకోవడానికి ఇది సరైన సమయమని ఆయన భావించి ఉండవచ్చు… ముఖ్యంగా 2024 ఎన్నికల తర్వాత మారిన రాజకీయ పరిస్థితుల్లో, మీడియా కూడా తనను తాను రీ-బ్రాండ్ చేసుకోవడం అవసరం….
3. ప్రాధాన్యత కోసం పోరాటం (Power Tussle)…. ఇది చాలా ముఖ్యమైన పాయింట్… ఢిల్లీ మీడియా సర్కిల్స్ ప్రకారం… ప్రభుత్వం ఇటీవల ఇతర హిందీ/ఇంగ్లీష్ ఛానల్ యాంకర్లకు (ఉదాహరణకు సుధీర్ చౌదరి) ఎక్కువ ప్రాధాన్యత ఇస్తుందనే చర్చ ఉంది…
-
తనకు దక్కాల్సిన గౌరవం లేదా యాక్సెస్ (Access to Power) తగ్గితే, తన పవర్ ఏంటో చూపించడానికి ఇలాంటి విమర్శలు ఒక అస్త్రంగా పనిచేస్తాయి… “నన్ను తక్కువ అంచనా వేయకండి” అని ప్రభుత్వానికి ఒక హెచ్చరిక పంపడం దీని ఉద్దేశం కావచ్చు…
4. లిమిటెడ్ అటాక్ (Safe Targets)…. ఆయన చేస్తున్న విమర్శలను గమనిస్తే.. అవి నేరుగా మోదీ గారి వ్యక్తిత్వం, వైఫల్యాల మీదనో లేదా బీజేపీ సిద్ధాంతాల మీదనో ఉండవు… ఎక్కువగా సిస్టమ్ మీద, బ్యూరోక్రాట్ల మీద లేదా సివిల్ ఏవియేషన్/ఎన్విరాన్మెంట్ వంటి నిర్దిష్ట శాఖల మీద ఉంటున్నాయి… దీనివల్ల ప్రభుత్వానికి పెద్దగా నష్టం జరగదు, కానీ ఆయనకు “ప్రశ్నించే జర్నలిస్ట్” అనే పేరు వస్తుంది…
ఇది అచ్చం “బ్రాండింగ్ అండ్ సర్వైవల్” టెక్నిక్… కేవలం రిపబ్లిక్ టీవీ మాత్రమే కాదు, ఏపీలో ఈనాడు, ఆంధ్రజ్యోతి కూడా దశాబ్దాలుగా ఇదే ఫార్ములాను పాటిస్తున్నాయి… (అఫ్ కోర్స్, బీఆర్ఎస్ పవర్లో ఉంటే నమస్తే తెలంగాణ, వైసీపీ పవర్లో ఉంటే సాక్షి… అందరూ అందరే…)
దీని వెనుక ఉన్న అసలు లాజిక్ ఇదే…
1. “అన్-బయాస్డ్” (Unbiased) ముసుగు…. ఒక మీడియా సంస్థ 24 గంటలు ఒకే పార్టీని భజన చేస్తూ ఉంటే, సామాన్య ప్రజల్లో ఆ పత్రిక లేదా ఛానల్ విలువ తగ్గిపోతుంది… దాన్ని అరికట్టడానికి, అప్పుడప్పుడు అధికారుల మీదనో లేదా కింది స్థాయి లోపాల మీదనో వార్తలు రాస్తారు… దీనివల్ల ప్రజల్లో “వీళ్ళు తప్పు జరిగితే ఎవరినైనా ప్రశ్నిస్తారు సుమా!” అనే ఒక భ్రమాత్మక నమ్మకం (Illusion) కలుగుతుంది….
2. సేఫ్ టార్గెట్స్ (Safe Targets)…. ఈ మీడియా సంస్థలు ఎప్పుడూ అధినేతలను నేరుగా టార్గెట్ చేయవు… అధికారుల మీద, బ్యూరోక్రాట్ల మీద లేదా సిస్టమ్ లోని చిన్న చిన్న లోపాల మీద… దీనివల్ల ప్రభుత్వానికి వచ్చే చెడ్డ పేరును “అధికారుల వైఫల్యం”గా మళ్లించవచ్చు… అంటే అధినేత మంచివాడే, కానీ కింద ఉన్నవారే సరిగ్గా పని చేయడం లేదని ఒక నెరేటివ్ సెట్ చేస్తారు…
3. ఫీడ్బ్యాక్ మెకానిజం (In-house Correction)… కొన్నిసార్లు ఈ మీడియా సంస్థలు ఇచ్చే విమర్శనాత్మక వార్తలు ప్రభుత్వానికి ఒక “హెచ్చరిక” లాగా ఉపయోగపడతాయి… ప్రజల్లో ఎక్కడ వ్యతిరేకత వస్తుందో ముందే పసిగట్టి, దాన్ని వార్తగా రాస్తే.. ప్రభుత్వం అప్రమత్తమై ఆ తప్పును సరిదిద్దుకుంటుంది… తద్వారా రాబోయే ఎన్నికల్లో ఆ పార్టీకి నష్టం జరగకుండా ఈ మీడియానే కాపాడుతుంది…
4. బిజినెస్ మోడల్…. చివరికి మీడియా అనేది ఒక వ్యాపారం… అన్ని వర్గాల రీడర్స్ లేదా వ్యూయర్స్ కావాలి అంటే, కనీసం చూడ్డానికైనా తటస్థంగా (Neutral) ఉండాలి… అందుకే అప్పుడప్పుడు ఇలాంటి “ప్రశ్నించే” ప్రోగ్రామ్స్ చేస్తుంటారు…
రిపబ్లిక్ టీవీ అయినా, ఈనాడు/ ఆంధ్రజ్యోతి అయినా…. ఏ మీడియా అయినా వారి “కోర్ ఐడెంటిటీ” (Core Identity) మార్చుకోరు… వారు ఎంచుకున్న పార్టీ అధికారంలో ఉండటమే వారికి ముఖ్యం… కానీ ఆ పార్టీని కాపాడటానికి, తమ విశ్వసనీయతను పెంచుకోవడానికి ఇలాంటి “తటస్థ కవరింగ్” డ్రామాలు అవసరం…
Share this Article