ఓ పాప… ఓ దెయ్యం..! ఇది కథ కానేకాదు…!

పాప 5th క్లాస్ అయ్యాక 6th క్లాస్ గురుకుల పాఠశాలలో సీటు వచ్చింది.. ఫోన్ లో ఆమె మాటలు విన్నాక, వెంటనే కరీంనగర్ హాస్పిటల్ తీసుకు రమ్మన్నాను.. రెండు గంటల్లో వాళ్ళు కరీంనగర్ వచ్చి కాల్ చేశారు, అప్పటికే నేను హాస్పిటల్లో మాట్లాడి పెట్టాను.. పాప చాలా నీరసంగా, విపరీతమైన జ్వరంతో బాధ పడుతుంది… హాస్పిటల్ వచ్చాక రెండు సార్లు ఫీట్స్ వచ్చాయి…

డాక్టర్లు అన్ని పరీక్షలు చేశారు MRI తో సహా అన్ని రిపోర్టులు నార్మల్..

పాపను ఐసియులో అడ్మిట్ చేసి observation లో పెట్టారు.. మూడు రోజుల్లో గంటకి ఒక సారి ఫీట్స్ వచ్చాయి.. మూడు రోజుల తరువాత పాప కళ్ళు ఆల్మోస్ట్ కోమా లోకి వెళ్ళింది..

డాక్టర్ పిలిచి పాపను హైదరాబాద్ తీసుకెళ్లడం బెటర్ అన్నారు.. కానీ ఎలా..? వాళ్ళ దగ్గర ఆ మూడు రోజుల బిల్లు కట్టడానికె డబ్బులు లేవు, ఆలస్యం చేస్తే పాప బతకడం కష్టం అన్నారు,, వాళ్ళ ఫ్యామిలీ మొత్తం నా నిర్ణయం మీద డిపెండ్ అయి ఉన్నారు..

ఏదైతే అధైయింది పాపను ఎలా అయినా బతికించాలి అని వెంటనే మా సునితక్క వాళ్ళ అన్నాదమ్ముళ్లతో మాట్లాడాను, మీరు ఏం చేస్తారో ఎవరి కాళ్ళు పట్టుకుంటారో తెలీదు, మీకు ఉన్నది ఒక్క కోడలు, బతికించడం మీ చేతుల్లోనే ఉంది, ఎలా అయినా డబ్బులు అరెంజ్ చేయమని చెప్పాను..

మా సొంత బావకి ఫోన్ చేసి పరిస్థితి చెప్పిన, ఆయన వెంటనే 60 వేల వరకు సర్దాడు, మా సునితక్క వాళ్ళ తమ్ముళ్లు కూలి పనులు చేసుకుని బతికే వాళ్ళు, వాళ్లు ఎవరికి ఫోన్ చేసినా రూపాయి దొరకలేదు..

ఇక వాళ్ళ భార్యలు ముందుకు వచ్చి, మెడలో ఉన్న పుస్తెలు కొదవ బెట్టి ఇస్తాం, పాప ను హాస్పిటల్ తీసుకుని వేళ్ళు అన్నారు.. చాలా బాదేసింది, ఇక ఏ మాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా, వెంటనే హైదరాబాద్ లో అంకుర చిల్డ్రన్స్ హాస్పిటల్ తీసుకు వెళ్ళాను..

నాతో పాప, అమ్మ, వాళ్ళ చిన్న మేనత్త కొడుకు వచ్చారు.. అంకుర హాస్పిటల్ లో 12 రోజులు ఉన్నాం, ఎన్ని టెస్టులు చేసినా అసలు ఫీట్స్ ఎందుకు వస్తున్నాయో అర్థం కాక డాక్టర్లు తల పట్టుకున్నారు..

అంకుర హాస్పిటల్ వెళ్ళాక నాలుగవ రోజు పాప కి స్పృహ వచ్చింది, కానీ ఫీట్స్ మాత్రం ఆగలేదు, ఎం చేయాలో అర్థం కాలేదు.. లాస్ట్ కి ఒక డాక్టర్ వచ్చి బంజారా హిల్స్ లో ఉన్న సిటీ న్యూరో సెంటర్ కి సెకండ్ ఒపీనియన్ కోసం రిఫర్ చేశారు..

డాక్టర్ అన్ని పరీక్షలు చేసాడు, అన్ని రిపోర్ట్స్ నార్మల్, ఆయన పాప తో మాట్లాడాలి, మీ అందరు బయటే ఉండమని, పాప ను ఆయన క్యాబిన్ లోకి తీసుకు వెళ్లి, అరగంట తరువాత నన్ను లోపలికి రమ్మన్నాడు..

నేను వెళ్లి, సార్ పాప కి ఏమైంది అన్నాను.. ఆయన ఏమి మాట్లాడకుండా పాప నానమ్మ ఎవరు., ఇక్కడికి వచ్చిందా అని అడిగాడు.. లేదు సార్ అన్నాను.. మంచిది, వస్తే మాత్రం నా చేతుల్లో సచ్చేది అన్నాడు.. ఎందుకు సార్ ఏమైంది అని అడిగితే అప్పుడు చెప్పాడు పాపకి ఏం జరిగింది అని..

జరిగిన విషయం ఏంటంటే…… పాప ఆడుకోవడానికి రోజు బయటకు వెళ్తే, వాళ్ళ నానమ్మ పాప ను దగ్గర తీసుకుని, నువ్ ఆడుకోవడానికి బయటకు వెళ్తే, నిను కామన భూతం ఎత్తుక పోతాది, బయట భూతాలు ఉన్నయ్ అని రోజూ దెయ్యం కతలు చెప్పెదట..

దానికి తోడు పాప హాస్టల్ లో ఉన్న స్నేహితురాలు రోజూ దెయ్యాల గురించి మాట్లాడుతుంటే పాప నిజంగానే దెయ్యాలు ఉన్నట్టు బ్రమలోకి వెళ్ళిపోయింది.. పాప వాళ్ళ ఇంటి దగ్గర ఉండే ఒక ముసలామెకు మంత్రాలు వస్తాయి అని పాప ముందే అందరూ మాట్లాడుకోవడం విని ఆ ముసలామెనే దెయ్యం లా ఉహించుకుంది.. ఆ ముసలామెనే రోజూ ఆమె మీదకు వచ్చినట్టు ఉహించుకునేది..

అలా ఉహించుకున్న ప్రతి సారి ఫీట్స్ లాగ వచ్చి స్పృహ కోల్పోయేది.. ఆమెకు ఒంట్లో ఏ సమస్య లేదు, ఉన్న సమస్య ల్లా ఆమె మనసులో పాతుకు పోయిన భయం, ఆ భయమే ఆమె ప్రాణం మీదకు తెచ్చింది అని డాక్టర్ పాప కు జరిగింది మొత్తం వివరించాడు..

మరి సొల్యూషన్ ఏంటి సార్ అన్నాను, సొల్యూషన్ ఏమి లేదు, పాప ను డిశ్చార్జ్ చేసుకుని, ఇంటికి తీసుకెళ్లి, పాప లోని భయాన్ని తీసేస్తే చాలన్నాడు.. నేను సరే అని పాప ను హాస్పిటల్ నుండి బయటకు తీసుకువచ్చి, తిరిగి పాప ను ఒక హోటల్ కి తీసుకెళ్లాను.. అక్కడ పాప నేను ఇద్దరమే ఉన్నాం.. పాప సైలెంట్ గా కిందకు చూస్తూ కూర్చుంది.. నేను మెల్లగా పాప తో మాట కలిపి, ఏమైంది మమ్మి డల్ గా ఉన్నావ్ అని అడిగా.. పాప నుండి సమాదానం లేదు..

మళ్ళీ అడిగా నో రెస్పాన్స్.. భుజం మీద చేయి వేసి ఏమైంది రా, ఆకలిగా ఉందా, ఏమైనా తింటావా అని అడిగా.. లేదు అన్నట్టు తల ఊపింది.. పోనీ ఏమైనా తాగుతావా అని అడిగా.. పాప సైలెంట్.. మళ్ళీ అడిగా నువ్వేం కావాలి అన్నా తెస్తా, ఏం తాగుతావ్ మమ్మి అని అడిగా.. పాప సైలెంట్..

నాకు అనుమానం వచ్చి, నవ్వుతూ కామెడీగా గా, పోనీ రక్తం తాగుతావా అన్నాను.. పాప చూపు మారింది.. నా అనుమానం బలపడింది.. నేను మళ్ళీ నవ్వుతూ ఏ రక్తం కావాలిరా, కోడి రక్తమా, మేక రక్తమా అని అడిగా.. పాప ఉహు అని తల ఊపింది.. మరేం కావాలి రా అని అడిగితే..,

పాప మెల్లగా సిగ్గు పడుతూ, విచిత్రమైన చూపులు చూస్తూ, బాబాయి బాబాయి మరి మల్లీ అమ్మకు చెప్పకు, నాకు నాకు మనిషి రక్తం తాగాలని ఉంది అని గొణుగుతూ చెప్పింది.. అది విని నా రోమాలు నిక్క బొడిచినయ్, కరెక్ట్ గా చెప్పాలి అంటే నాకు కింద తడిసిపోయింది..

నేను అయినా కూడా భయం చూపించకుండా, సరే మమ్మి ఇంటికి పోయాక తెచ్చి ఇస్తా, ముందు టిఫిన్ తిను అని చెప్పి పాప తో ఇక మనసు విప్పి మాట్లాడటం మొదలు పెట్టాను.. పాపకు ఏం జరిగిందో పాప కె మొత్తం వివరించి చెప్పిన… నీ సిచ్యువేషన్ ఇది, ఇందువళ్ళ నువ్ ఇలా అయ్యావ్ అని చెప్పిన.. పాప అమాయకంగా మరి బాబాయి నాకేమైన ఆయుతదా అని అడిగింది..

నేను ఏమి అవదురా, అమ్మ నీ కోసమే బతుకుతుంది, నువ్ బాగుంటే అమ్మ బాగుంటుంది, దెయ్యాలు భూతాలు ఏమి లేవు అని కొన్ని ఉదాహరణలు చెప్పి పాప లోని భయాన్ని తీసేయడానికి ట్రై చేసాను..

నేను తిరుపతిలో కొన్న దండ నా మెడలో నుండి తీసి, పాప మెడలో వేసి, ఇది ఉంటే ని దగ్గరకు ఏ దయ్యం రాదు, ఒకవేళ వచ్చినట్టు నీకు అనిపిస్తే మనసు లోనే ఒక మాట అనుకో, ఓ దెయ్యం నువ్ నా దగ్గరకు రాకు, చల్ దొబ్బేయ్ అని మనసులోనే తరిమేయ్ అని పాప ను మెల్లగా ట్యూన్ చేసాను..

పాప నేను చెప్పింది చెప్పినట్టు చేస్తా తల ఊపింది.. ఆ క్షణం నుండి ఇప్పటి వరకు పాపకు మళ్ళీ ఫీట్స్ రాలేదు.. ఎప్పటి లాగే నార్మల్ అయింది.. కానీ ఆ 12 రోజుల్లో 3 లక్షల రూపాయలు ఖతం.. దెయ్యాలు భూతాలు మంత్రాలు అని పిల్లల ముందు మాట్లాడితే ఏమవుతదో ఆ రోజు అర్థం అయింది. చివరికి పాప సేఫ్…