ఆయన అలా హఠాత్తుగా వెళ్లిపోవడం తెలుగు హాస్యానికి ఓ విపత్తు…

మాట్లాడుతూన్నప్పుడు యీయన ఆచితూచి మాట్లాడతాడని అర్థమైంది. అదేంకాదని, మాట తీరే అంతని నిలకడ మీద గ్రహించాను. నాకు కొత్తగా అనిపించిందల్లా మోహన్ గీత. ఆకారాలు, అక్షరాలు, కొడవళ్ళు కొడవళ్ళుగా కనిపించేవి. ధిక్కారం ధ్వనించేది. మోహన్ అంటే కమ్యూనిస్టు భావాలున్న ఆర్టిస్ట్ అని బెజవాడ మిత్రులు నన్ను హెచ్చరించారు. వాళ్ళంతే, ఏదీ సూచించరు. హెచ్చరిస్తారు. పదేళ్ళ తర్వాత దీన్నే “సామాజిక స్పృహ” అంటారని గుంటూరు మిత్రులు ట్రాన్స్ లేట్ చేసి చెప్పారు.

ఎంతైనా వ్యక్తీకరణలో గుంటూరుకో మర్యాద, హుందాతనం వుంటాయి. మాది గుంటూరే! ఆనక నేను హైదరాబాదు వచ్చాక ప్రతి అడ్డమైన చోటా మోహన్ సంతకం దృగ్గోచరం కాసాగింది. నేనాయన కళను ఎంతగానో యిష్టపడ్డాను. అంతగానూ అభిమానించాను. లేకుంటే దృగ్గోచరం అనే శబ్దం వాడను. యుగం ఏదైనా, పాత్ర పౌరాణికమైనా, జానపదమైనా ఆ సామాజిక స్పృహ మోహన్ని వదలదు. భీముడైనా, కృష్ణుడైనా, బకాసురుడైనా యీసురోమంటూ ఎముకలు బయటేసుకుని జాలిగా కనిపిస్తారు. హనుమంతుడికి సముద్రం దాటేప్పుడు బోలెడు ఎక్స్ ప్రెషన్స్ని పెడతారు మోహన్.

అది తన పని కాదు. తన రాజుది రాజ్యానిది అంతకంటే కాదు. మరెందుకింతటి దుస్సాహసానికి ఒడికట్టాలి? కట్టాలి. అంతే! జాంబవంతుడు లాంటి సీనియర్స్, “నీకు కెపాసిటీ వుంది.. వుంది” అంటూ ధూపం వేసి ఎగిరేదాకా కేకలేస్తూనే వున్నారు. కాబోలనుకుని హనుమంతుడు లంఘించాడు. అదే మరి కమ్యూనిజమ్ అంటే. అందరూ ఒక్కడి టాలెంట్ ని వెలికితీయడం! మోహన్ ఆ కోతి మొహంలో యీ ఇజాలన్నింటిని దర్శింపచేస్తారు. అదీ ఆయన కమిటెడ్ ప్రతిభ.

అప్పుడెప్పుడో “నీహార్ ఆన్ లైన్” అని ఒక పోర్టల్ పుట్టింది. దాని అనకొమ్మ సరసమ్ డాట్ కామ్. వారం వారం ఇరవై వెబ్ పేజీలు. అయ్యబాబోయ్! కడుపుబ్బి నవ్వుకునే హాస్యం, వ్యంగ్యం, అవహేళన, పేరడీలు, గారడీలు వుండేవి అందులో. శ్రీరమణ అక్షరాలకు తన రేఖా విలాసంతో గంధపు పూతలు పెట్టేవారు మోహన్. సంపన్న దేశాలలో తెలుగు వచ్చినవారు , రానివారు కూడా ముందాశ్చర్యపోయి తర్వాతనే నవ్వుకున్నారు. ఇందుకు లక్షలాది క్లిక్కులే సాక్ష్యం.

దాదాపు వంద వారాల పాటు కొనసాగిన యీ మా జుగల్బందీ అనితర సాధ్యం. అసలిప్పుడు మాకే అసాధ్యం. అదొక్కొక్క సమయం. ఇప్పుడు కేసిఆర్ తెలంగాణ సాధించాలంటే అసాధ్యం. నాడది నల్లేరు మీద బండి. నాడు మోహన్ తో కలిసి ఆ బండిని కేక్ వాక్ గానే నడిపించాను. ఇది ఎప్పటికీ నాకో మంచి జ్ఞాపకం. దరిమిలా ఆంధ్రజ్యోతి (డైలీ) ఆదివారం చిలకలపందిరిలో మళ్ళీ మా డ్యూయట్ సాగింది. అదికూడా వన్స్ మోర్ అనిపించుకుంది.

మోహన్ అందరిలా ఆలోచించడు. ఒకలా కాకుండా మరోలా ఆలోచిస్తాడు. భావప్రకటనలో తెగిస్తాడు. శివుడు సైతం తలపాగాలో కొడవలి దోపుకుని కనిపిస్తాడు. మోహన్ మంచి రచయిత. పదునైన వచనం రాయగలరు. శైలి సమ్మోహనంగా వుంటుంది. రకరకాల సాహిత్యాలు బాగా చదివిన అనుభవం లేకపోతే అలాగ రాయలేరు. మోహన్ వ్యక్తుల గురించి రాస్తున్నా, పుస్తకానికి ముందుమాట రాస్తున్నా పొగడ్తలు చాలా పొదుపుగా వాడతారు. అందుకని నాకు మరీ యిష్టం. ఆర్ట్ మీద ఆర్టిస్ట్ ల మీద మోహన్ వ్యాసాలు చదివేవారికి ..

అర్థమై కావల్సినవారికి కొంచెం వుపయోగపడతాయి. మెచ్చినా మెచ్చకున్నా, అందరికీ నచ్చినా నచ్చకపోయినా తన శైలి తనదే! నా “వెంకట సత్యస్టాలిన్” జ్ఞాపకాల పాతరకి బొమ్మలు వేసిచ్చారు – ముఖచిత్రంతో సహా. పుస్తకం యింకా రాలేదు. సత్యస్టాలిన్ చాలా గొప్ప ఆల్ రౌండర్. మోహన్ యింతగా ఎదగడానికి సత్యస్టాలిన్ దోహదపడ్డాడేమో తెలియదు.

కవళికల్లో మోహన్ కి అడవిదొంగ వీరప్పన్ కి చాలా పోలికలు కనిపిస్తాయి. నైజం విషయం అంటారా నాకు వీరప్పన్ తో ఎక్కువ పరిచయం లేదు.

అయితే మోహన్ కి సొంత అడివి వుంది. అందులో ఎందరో నటవిటగాయక ప్రముఖులు వర్థమానులు వున్నారు. ఇక కుంచెలవారు నిబ్బులవారు సరేసరి. అడివిలో తిరుగాడుతూ, దొరికినచోట దప్పికలు తీర్చుకుంటూ, చిరుమేతలు మేస్తూ జంగిల్ పాటిస్తూ కనిపిస్తారు. అక్కడ పగలూ రాత్రీ తేడా తెలియదు. వేటాడక తిండి దొరకదు. అక్కడ నీ నా బేధం లేకుండా సీసా నించి సిస్టమ్ దాకా వినియోగానికి గురి అవుతూవుంటాయి. మోహన్ వునికి బెరుముడా ట్రయాంగిల్ లాంటిది. లాగేస్తది.

మోహన్ కోరి తయారు చెయ్యకపోయినా కనీసం ఓ పాతిక మంది ఆర్టిస్టులు ఆయన లైట్ అండ్ షేడ్ లో తయారయారు. పీఠాధిపతికి వుండే స్థాయి ఆయనకు వుంది. కొందరు సమున్నత స్థాయిలో బొమ్మలు వేస్తూ పేరు తెచ్చుకున్నవారు వున్నారు. కాని బొమ్మలు వేసేవేళ మీసాలు పీక్కునే చేవాటం మాత్రం అందరికీ అబ్బింది. అది భావితరాలకు కూడా పాకుతుందని ఆశిద్దాం.