నిన్నో మొన్నో మిత్రుడు Yeddula Anil Kumar పోస్ట్ ఒకటి కనిపించింది… ‘‘ప్రముఖ కన్నడ నవలా రచయిత ఎస్.ఎల్.భైరప్ప గారు మహాభారతం మీద వ్రాసిన నవల “పర్వ”… దాదాపు 90సార్లు ఈ పుస్తకం మరుముద్రణ కాబడింది… లక్షల కాపీలు అమ్ముడయ్యాయి… 7 దేశీయ భాషల్లో, మూడు విదేశీ భాషల్లో ఈ పుస్తకము అనువాదం అయ్యింది…
… ఇదీ ఆ పోస్ట్… గుడ్… కానీ కశ్మీర్ ఫైల్స్ తీశాడు కదాని వివేక్ అగ్నిహోత్రి ఎలాపడితేఅలా తీస్తే ఎవరూ ఆదరించరు… జాతీయవాదులు కూడా మద్దతుగా రారు… అది మదిలో ఉంచుకోవాలి… అంతటి ప్రభాస్ రాముడిగా ఓం రౌత్ అనే పిచ్చి దర్శకుడు పిచ్చిపిచ్చిగా రామాయణం తీస్తే దేశమంతా ప్రేక్షకగణం ఛీత్కరించింది… రామాయణం గానీ, పౌరాణికం గానీ ఎలా తీయకూడదో చెప్పడానికి ఆదిపురుష్ సినిమా ఓ ఉదాహరణగా మారిపోయింది… ఈ నేపథ్యంలో పర్వ నవలను సినిమాగా ఎలా తీస్తారనేది ఇంట్రస్టింగే…
ఎందుకంటే… స్టోరీ రీటెల్లింగ్ అనేది ఈమధ్య ట్రెండ్… పౌరాణిక గ్రంథాలనే కాదు, ఇతర పాపులర్ రచనలను కూడా కొత్తగా చెప్పడం ఇది… క్రియేటివ్ వర్కే… పర్వ అనే పుస్తకం కూడా అదే… కన్నడ రచయిత బైరప్ప రాసిన అపురూపం అది… అసలు అది చదువుతుంటే కొత్త మహాభారతం కనిపిస్తుంది… మహాభారతంలోని అనేక అంశాలపై వచ్చిన విమర్శలకు ఒక్కో కోణంలో జస్టిఫికేషన్ ఇస్తాడు రచయిత… చదువుతుంటే కన్విన్సింగుగా కూడా ఉంటుంది…
Ads
పెళ్లి కాకుండానే పిల్లల్ని కనడం (కానీనులు)… పెళ్లయినా సంతానం లేకపోతే, భర్త అనుమతితో పరాయి పురుషుడితో సంభోగం ద్వారా పిల్లల్ని కనడం (నియోగం) వరకూ అప్పటి సొసైటీ ఎందుకు ఆమోదించిందో కూడా వివరించే ప్రయత్నం చేస్తాడు బైరప్ప… బహుశా ఆ కాలంలో ఇలా జరిగి ఉండవచ్చు అనేదే ఈ రచనకు బేస్… అందరికీ తెలిసిన కథను కొత్తగా, భిన్నంగా చెప్పినా సరే… మౌలిక కథను, మనోభావాలను దెబ్బతీయకుండా క్రియేటివిటీ చూపిస్తే ఎవరికీ బాధ ఉండదు, ఆహ్వానిస్తారు…
అయితే పుస్తకం వేరు, సినిమా వేరు… పుస్తకాన్ని కొందరే చదువుతారు… పైగా ఇప్పుడు పుస్తకపఠనం, అందులోనూ పర్వ వంటి ప్రయోగాత్మక, వివరణాత్మక, భిన్నమైన పుస్తకాలు చదివే పాఠకులు తక్కువ… ఈ జనరేషన్కు రీల్స్, షార్ట్స్ తప్ప మరేమీ పట్టడం లేదు… సో, పర్వ ఏమేరకు ప్రేక్షకుడికి జీర్ణమవుతుందో ఇప్పుడే చెప్పడం కష్టం… కాకపోతే రిస్కీ ప్రాజెక్టే… పైగా సగటు ప్రేక్షకుడికి ఇది మనకు తెలిసిన రామాయణమేనా అనిపించడం ఖాయం… అదే జరిగితే మొదటికే మోసం…
రాముడి కథను వందల ఏళ్లలో వేల కళారూపాల్లో లక్షలసార్లు విన్నాం, చదివాం, చూశాం… మనకు కొత్త కాదు, వ్యతిరేకత అక్కర్లేదు… వేర్వేరు దేశాల్లో రామాయణ కథ వేర్వేరుగా కూడా ఉంటుంది… అయితే ముందే చెప్పినట్టుగా పాఠకుడు వేరు, ప్రేక్షకుడు వేరు… ఈ దేశం అనేక తరాలుగా, వేల ఏళ్లుగా పవిత్రంగా భావించే కథ కాబట్టి చాలా జాగ్రత్తగా కథను, కథనాన్ని పేర్చాల్సి ఉంటుంది… తేలికగా తీసుకుని, ఇష్టారాజ్యంగా తీస్తే మటుకు మరో ఆదిపురుష్ కావడం తథ్యం… పైగా వివేక్ అగ్నిహోత్రి క్రియేటివిటీ కోణంలో అంత పవర్ఫుల్ దర్శకుడేమీ కాదు… (ఆదిపురుష్ సినిమాను ఈ వివేక్ అగ్నిహోత్రి తప్పుపట్టినట్టు గుర్తు…) (నిజానికి పర్వ వంటి నవలను కమర్షియల్ కోణంలో గాకుండా ఓ వెబ్ సీరిస్లాగా తీస్తే ఆ స్పిరిట్ ఏమీ పోకుండా తీయవచ్చునేమో… రెండు గంటల సినిమాలో సరైన వ్యక్తీకరణ సాధ్యం కాకపోవచ్చు…)
ఆసక్తి ఉన్న పాఠకులు ‘ముచ్చట’ గతంలో పబ్లిష్ చేసిన ఆదిపురుష్ రివ్యూ మరోసారి చదువుకోవచ్చు… ఇది మిత్రుడు Prasen Bellamkonda రాసిన విశ్లేషణ…
అవాల్మీకం. రామాయణానికి సంబంధించిన మాట ఇది. వాల్మీకి రాయకుండా ఆ తరువాత రామాయణంలో వచ్చి చేరినవన్నీ అవాల్మీకాలు. ఆది పురుష్ గురించి మాట్లాడేముందు ఈ అవాల్మీకం అనే మాట గురించి తప్పక మాట్లాడాలి. సరే ఆదిపురుష్ గురించి అనగానే మొదటి ప్రశ్న ఎలా ఉంది అని కదా…. అదేం ప్రశ్నండీ ఇచ్చిత్రం కాకపోతే… రామాయణం రామాయణంలా కాక బాగోతంలా ఉంటుందా… ఏమో.. ఉండొచ్చేమో కూడా.
నిజం చెప్పాలంటే ఆదిపురుష్ కొంచెం చాలా అలానే ఉంది. అవాల్మీక రామాయణంలా ఉంది. చీపెస్ట్ గ్రాఫికాయణంలా ఉంది. రావణాయణంలా ఉంది. క్యాట్ వాక్ జానకి, సిక్స్ పాక్ రాముడిలా ఉంది. చిన్నపిల్లల వార్ గేమ్ వీడియోలా ఉంది. హారీ పోటర్ తరం కోసం రామాయణ ప్రీమియర్ షోలా ఉంది. ఏం ఉండకూడదా… ఎన్ని రామాయణాలు లేవు. కల్పవృక్షం ఉంది, విషవృక్షమూ ఉంది. ఆనంద, గోపీనాథ, శేష, ఉత్తర, భాస్కర, నిర్వచనోత్తర, రంగనాథ, మొల్ల, ఆధ్యాత్మ, సత్యపురి ,కూచకొండ రామాయణాలూ ఉన్నాయి. పద్యగేయాల్లో, వచనంలో ఎన్ని రామాయణాలో లెక్కపెట్టలేం. ఆది పురుష్ ఇంకోటి… అంతే. బాపు సంపూర్ణ రామాయణానికి ఇది పోస్ట్ మోడ్రన్ రూపం… అంతే. సేం టు సేం అరణ్య కాండలో మొదలై యుద్దకాండతో ముగుస్తుంది.
తెలుగు, సంస్కృతాల్లోనే కాదు ప్రపంచ వ్యాప్తంగా అన్ని భాషల్లో రామాయణాలు అవాల్మీకాలతో రూపొందాయి. విభీషణుడు రావణగర్భంలోని అమృతభాండం పగులగొట్టడం, గౌతముడిని అహల్యను వేరుచేయడానికి ఇంద్రుడు కోడిలా కూయడం, అహల్య రాయిగా మారడం, శంభూక వధ, కాలనేమి కథ, శబరి ఎంగిలిపండ్ల వ్యవహారం, లక్ష్మణ దేవర నవ్వు, జంబుమాలి వృత్తాంతం, సులోచన సహగమనం, సీత ఎత్తిపొడుపులు తట్టుకోలేక లక్ష్మణుడు అన్నను వెదకడానికి వెళ్లడం, రావణుడు విభీషణుడిని తన్ని వెళ్లగొట్టడం, ఉడతాభక్తి, రావణుడి ముందు హనుమంతుడు తోక సింహాసనం వేయడం, బాల్యంలో తన కాలు విరిచాడన్న కోపంతో మంథర శ్రీరాముడిని వనవాసానికి పంపడం, కైక పద్నాలుగు రోజులు అనబోయి పొరపాటున పద్నాలుగు సంవత్సరాలు అనడం.. ఇలాంటివి ఎన్నో వాల్మీకి చెప్పనివి ప్రచారానికి వచ్చాయి.
తాజాగా ఆదిపురుష్ మరికొన్ని అవల్మీకాలను తెరమీదకు తెచ్చాడు. ఆంజనేయుడు సంజీవని మొక్కను గుర్తించలేక మొత్తం కొండను ఎత్తుకొచ్చాడనే మనకు తెలుసు. కానీ ఆదిపురుషాంజనేయ మాత్రం సంజీవని ఔషధం ఇంకా చాలా మందికి అవసరం పడుతుందని కొండను పెకిలించుకొస్తాడు. ఆంజనేయుడిని బుర్ర తక్కువ వాడిగా చూపడం హనుమ ఫీవర్ కాలంలో బాక్సాఫీస్ కు నష్టం అనుకున్నట్టున్నాడు దర్శకుడు. వాలిని చెట్టు చాటునుంచి రాముడు చంపడమే మనకు తెలుసు. కానీ ఆదిపురుష్ వాలి మాత్రం మల్ల యుద్దంలో ఆయుధం వాడడం అనే అధర్మానికి పాల్పడినం చేత రాముడి చేత మరణిస్తాడు. చెట్టు చాటు నుంచి చంపడం అనే నిందను కూడా దర్శకుడు రాముడికి అంటనివ్వలేదు. ప్రజలను కాపాడేవాడే నిజమైన రాజు అని సుగ్రీవుడికో టాగ్ ఇచ్చి అతని పక్షాన రాముడు నిలవడం కూడా బాహుబలి టైప్ అవాల్మీకం.
సీత ఎత్తిపొడుపులేవీ లేకుండానే శేషు రాముడి దగ్గరకు వెళ్లిపోతాడు. లక్ష్మణుడిని రాముడు శేషూ అని పిలవడం ఓ అవాల్మీక వింత. తెలుగు ప్రేక్షకులకు అతడు లక్ష్మణుడిగా మాత్రమే తెలుసు. ఆంజనేయుడిని కూడా భజరంగ్ అని పిలుస్తూ ఉంటారిక్కడ. రావణుడి కడుపులోపలి అమృత భాండం గురించి రహస్యం విప్పడం అనేది ఆదిపురుష విభీషణంలో లేదు. అయితే రాముడు మాత్రం రావణాసురుడిని పొట్టలో బాణం దింపే చంపుతాడు. ఓ మాయావిని సీత వేషంలో రాముడికి అప్పగించి చివరి నిముషంలో ఆమె మెడకు కత్తి పెట్టడం వంటి సీన్లు మరీ నేలబారు క్రయిమ్ పెట్రోల్ స్ధాయి నవ్వులాటలు. అసలు రావణుడిదే ముతక విలన్ గెటప్. రామాయణ పాఠకులకు రావణుడిలో సీతను ఎత్తుకురావడం అనే చెడ్డతనం తప్ప అన్నీ మంచి లక్షణాలున్నట్టుగానే తెలుసు. అతని పట్ల ఏహ్యత ఉండదు. రావణుడి ఆహార్యం కానీ రూపం కానీ పాఠకుడి ఊహల్లో రావణ బ్రహ్మగా గౌరవ ప్రదంగానే ఉంటుంది. ఆ విషయాన్ని దర్శకుడు ఉద్దేశ్య పూర్వకంగా మరచి రావణుడిని మరీ సి గ్రేడ్ సినిమా విలన్ ని చేసినట్టున్నాడు.
పాన్ ఇండియా సినిమా పుణ్యం కావచ్చు ప్రభాస్ రాముడు పక్కా ఉత్తర భారత రాముడిలా ఉన్నాడు. తెలుగు ప్రేక్షకుడికి తెలిసిన రాముడు దక్షిణ భారత రాముడే. కొట్టొచ్చినంత తేడా ఉంది. సినిమాలో మహిళల ఆహార్యం కూడా గాగ్రా చోళీ కమ్ కుర్తీ కుర్తా కమ్ లాంగ్ గౌన్ల మీద ఓడ్నీలతో మెరిసిపోయింది. ఇటు కోతులు అటు రాక్షసుల మధ్య ఆ మాత్రం గ్లామర్ లేకపోతే బావోదనుకున్నట్టున్నాడు దర్శకుడు. లంకేయులేమో పాత సినిమాల్లో గాడ్జిల్లాలను గుర్తు తెచ్చారు. వానర సైన్యం తీరంతా రైజ్ ఆఫ్ ది ప్లానెట్ ఆఫ్ ది ఏప్స్ లోంచి ఓ ముక్క కత్తిరించుకొచ్చినట్టుంది. రావణుడి వాహనం గబ్బిలం అని మనకు తెలియ చెప్పి మన జ్ఞాన బ్యాంక్ నూ బలోపేతం చేసాడు దర్శకుడు.
సినిమా బాలేదనడానికేం లేదు. అంతా రామాయణమే కదా. అలా అని బాగుందనడానికీ ఏమీ లేదు. అంతా రామాయణమే కదా. ప్రభాస్ మొహంలో భావాలు పలకకున్నా ఫర్వాలేదనిపించాడు. సైఫ్ అలీ సోసో. కృతీ సనన్ అందంగానే ఉంది. నటులెవరికీ ఇరగదీసి నటించేయాల్సిన సన్నివేశాలేవీ లేవు. కేవలం అరణ్యకాండ, యుధ్ద కాండలను మాత్రమే తీసుకుని రాసుకున్న సన్నివేశాలు కనుక భావోద్వేగాలకు చోటులేకుండా పోయింది. యుద్ద కాండ లెంగ్తెక్కువై బోర్ కొట్టింది కూడా. విజువల్ ఫీస్ట్ గా ఉండాల్సినంత విందు లేదు. గ్రాఫిక్స్ చవకబారుకు కొంచెం తక్కువ.
తెలిసిన కథను చెప్పేపుడు చెప్పే పద్దతిలో కొత్తదనాన్ని గుప్పించాలి ఎవరైనా. ఆదిపురుష్ లో కేవలం గ్రాఫిక్స్ మాత్రమే కొత్తదనం అని దర్శకుడు అనుకున్నట్టున్నాడు. కానీ ఆ పప్పులుడకలేదు . రామాయణం చాలా తెలిసిన కథే అయినా రామానంద్ సాగర్ రామాయణాన్ని టివిలకు పూజలు పునస్కారాలు చేస్తూ చూసిన జనమే మనం. ఆది పురుష్ కూడా అవే పూజలందుకుంటాడేమో చూడాలి. ఇటీవల పాన్ ఇండియా వ్యాప్తంగా హిట్ అయిన సినిమాలను పరిశీలిస్తే అయితే దేశ భక్తి లేదా రామభక్తి ప్రధానమైనవే ఎక్కువ శాతం ఉన్నాయి…
Share this Article