స్టిల్స్ సత్యం… ఒకప్పుడు స్టార్ బతుకు… తరువాత మరణం దాకా వ్యథ…

వాడు మద్రాసులో ఎవరెవరి దగ్గరో స్టిల్స్ సహాయకుడుగా పనీచేశాడు. దానికి బీజం మంగళగిరి గాలిగోపురం పక్కనే ఉన్న రవీంద్ర స్టూడియోలో ఫోటోలు తీసిన అనుభవం పనికివచ్చింది. 1975 ప్రాంతాల్లో అనుకుంటాను మాంగల్యభాగ్యం అనే ఒక సినిమాకు మొట్ట మొదటిగా, స్వతంత్రం గా స్టిల్స్ తీశాడు. అప్పటి నుండి స్టిల్స్ సత్యం లేదా సత్యనారాయణ అయ్యాడు. ఆ తరువాత చలం హీరోగా నటించిన తోటరాముడు సినిమాకి స్టిల్స్ తీసిన తరువాత ఆ సినిమా విజయవంతం కావడంతో ఇండస్ట్రి లో నిలదొక్కుకోగలిగాడు.

అక్కడి నుంచి వెనక్కి తిరిగి చూసుకోలేదు.

జంధ్యాల, కోదండరామిరెడ్డి, దాసరి నారాయణరావు, కే. విశ్వనాథ్, బాపు, వంశీ ఇలా అగ్ర దర్శకుల సినిమాలకు స్టిల్స్ తీసే అవకాశం వచ్చింది. అదే విధంగా ఎన్టీఆర్, ఏయన్నార్, చిరంజీవి, కమలహాసన్ లాంటి పెద్ద హీరో ల సినిమాలకు స్టిల్స్ అవకాశాలు వెతుక్కుంటూ వచ్చాయి.

ప్రముఖ స్టిల్ ఫొటోగ్రాఫర్ గా పేరు తెచ్చుకున్నాడు. వందకు పైగా సినిమాలు చేసి ఉంటాడని అనుకుంటున్నాను.

@@@

ఆ రోజుల్లో హైదరాబాదు లో షూటింగ్ ఉంటే… ఏ రోజు నుంచి ఏ రోజు వరకు ఏ స్టూడియో లో, ఏ హోటల్ లో ఉంటాడో ఆ వివరాలతో వాడు ముందుగా ఓ ఉత్తరం రాసేవాడు. అప్పటికే నేను హెచ్. ఎం. టీ లో ఉద్యోగం చేస్తున్నా, ఆ యా రోజుల్లో డ్యూటి తరువాత సరాసరి అక్కడికే వెళ్ళి వాడితోనే ఉండేవాడిని. షూటింగ్ గ్యాప్ లో కబుర్లు చెప్పుకునే వాళ్ళం.

1982 లో మేము మద్రాసు వెళ్ళి ఆ పదిరోజులూ అన్నీ ప్రాంతాలు తిప్పి చూపించాడు. సినిమా ప్రారంభోత్సవాలు, ప్రివ్యూ లకు తీసుకువెళ్లాడు. మేము మరచిపోలేని చక్కని ఆతిథ్యం ఇచ్చాడు. అప్పుడు అనామకులుగా ఉండి ప్రస్తుతం ప్రముఖులైన చాలా మంది నటులు, దర్శకులు సత్యం వద్ద కలుసుకుని గంటలు గంటలు మాట్లాడుకునేవారు. ఆ తరువాత చానాళ్లకు అంటే 1990-91 లో సత్యం కుటుంబం హైదరాబాదు చూడడానికి వచ్చారు. హైదరాబాదు లోని ప్రముఖ ప్రదేశాలన్నీ తిరిగి చూశారు.

@@@

రోజులు ఎప్పుడూ ఒకలా ఉండవు.

తెలుగు సినిమా పరిశ్రమ మద్రాసు నుంచి హైదరాబాదుకు తరలి వచ్చింది.

నటులు, టెక్నిషియన్లు మనుగడ కోసం హైదరాబాదు బాట పట్టారు. సత్యం కూడా కుటుంబంతో హైదరాబాదు లో స్థిర పడ్డాడు. అంతా బాగానే జరిగి పోతోంది. అయితే….

ఇరవైవ శతాబ్దం ముగియబోయే ముందు సత్యం జీవితం ఒడిదుడుకుల్లో పడింది. దానికి బీజం.. ఒకరోజు రాత్రి బాగా పోద్దు పోయిన తరువాత స్కూటర్ పై ఇంటికి వస్తూ ఓ మలుపులో కరెంట్ స్తంభానికి గుద్దుకుని పడిపోయాడు. తలకు దెబ్బ తగిలింది. ఆరు నెలల పాటు పిచ్చి పిచ్చిగా మాట్లాడేవాడు. ఎవర్నీ గుర్తుపట్టేవాడు కాదు. నాతో మాట్లాడేవాడు కానీ, ఏ మాటకు పొంతన ఉండేది కాదు.

ఆ సంఘటన వాడి వ్యక్తిగత, వృత్తి గత జీవితానికి పెద్ద గొడ్డలి పెట్టు అయింది.

ఆ తరువాత వాడు కేవలం సత్యంగానే మిగిలిపోయాడు.

@@@

చికిత్స ముగిసి మామూలు మనిషి అయ్యాడు. అవకాశాలు లేక సినిమా జీవితం పూర్తిగా ముగిసి పోయింది. భార్యా పిల్లలూ (ముగ్గురు అమ్మాయిలు) దూరంగా విడిగా ఉన్నారు చదువుల కోసం. సత్యాన్ని కొన్నాళ్ళు మంగళగిరి – గుంటూరు మధ్య ఉన్న చేబ్రోలు హనుమయ్య వృద్ధాశ్రయంలో ఉంచారు. నేను ఎప్పుడు మంగళగిరి వెళ్ళినా వీలు చూసుకుని వృద్ధాశ్రమనికి వెళ్ళి కొద్ది సేపు వాడితో మాట్లాడేవాడిని. అన్నీ విధాలా సాధారణ స్థితికి చేరుకున్నాడు. పూర్తి విశ్రాంతి జీవితం. ఇప్పుడు హాయిగా ఉందిరా అనేవాడు.

మళ్ళీ విధి చిన్న చూపు చూసింది. తనకు షుగర్ వ్యాధి ఉందని అనుమానం రాలేదో ఏమో .. ఒకరోజు వృద్ధాశ్రమంలో తోటపని చేస్తుంటే కాలికి ఏదో గుచ్చుకుని గాయం అయింది. అశ్రద్ధ వల్లనో, అవగాహన లేకనో వాడు దాన్ని సరిగా పట్టించుకోలేదు. ఆ గాయం గ్యాంగ్రైన్ గా మారి ప్రమాదకరంగా మారడంతో ఎడమ కాలు మోకాలు వరకు తీసేయ వలసి వచ్చింది.

ఒకరోజు సత్యం తమ్ముడు రాజేంద్రప్రసాద్ నాకు ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పి అన్నయ్య మిమ్ములను చూడాలంటున్నాడు ఒకసారి రాగలరా అన్నాడు. నేను హుటాహుటిన వెళ్ళి మంగళగిరి ఎన్నారై హాస్పిటల్ లో ఉన్న సత్యాన్ని పరామర్శించాను. ఒక కాలు లేని వాడికి ధైర్యం నూరి పోయడానికి ఏదేదో చెప్పినా నేను గంపెడంత బాధని గుండెల్లో పెట్టుకుని హైదరాబాదు వెళ్లిపోయాను.

@@@

అవిటితనంతో ఉన్న వాళ్ళను మా నియమాల ప్రకారం ఆశ్రమంలో ఉంచుకోలేమని వృద్ధాశ్రమం వారు చెప్పడంతో, విడిగా ఒక ఇంట్లో ఉంచి రోజూ వంటచేసి పెట్టే ఏర్పాట్లు చేసినా అది కూడా మున్నాళ్ళ ముచ్చటే అయింది. హైదరాబాదు ఏ. ఎస్. రావు నగర్ ప్రాంతంలో సాయినాథపురంలో ఉన్న ఒక ప్రైవేటు వృద్ధాశ్రమంలో 2018 చివరలో చేర్పించారు. ఈ వృద్ధాశ్రమం మాఇంటికి రెండు కిలోమీటర్ల దూరం ఉండటంతో నేను ప్రతిరోజు వాడి దగ్గరికి వెళ్ళి కాసేపు కబుర్లు చెప్పి వచ్చేవాడిని. ఎడమ కాలు మోకాలు వరకు లేక పోయినా కృత్రిమ కాలుతో సాధారణంగా గడిపేవాడు. రోజు వాకింగ్ కు కూడా వెళ్ళి వచ్చేవాడు.

2020 – కరోనా కరోనా విజృంభిస్తున్న సమయంలో ప్రపంచమంతా భయం గుప్పిట్లో బిగుసుకుపోయిన తరుణంలో, వృద్ధుల క్షేమం కోరి ఆశ్రమాన్ని మూసేస్తున్నామని, మరో మార్గం చూసుకోమని యాజమాన్యం చెప్పడంతో సత్యాన్ని కూకటపల్లిలో మరో వృద్ధాశ్రమానికి తరలించారు.  అప్పుడప్పుడు ఫోన్ లో మాట్లాడటం తప్పించి నేను సత్యాన్ని మళ్ళీ చూడలేదు. ఆ మధ్య రాజేంద్రప్రసాద్ ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సత్యానికి స్వల్ప స్థాయిలో పెరాలసిస్ స్ట్రోక్ వచ్చిందని, ప్రస్తుతం బాగానే ఉన్నాడని చెప్పాడు.

2023 ఫిబ్రవరి 8 న హైదరాబాదు రామోజీ ఫిల్మ్ సిటీ ఆవల ఉన్న ఏదో ఒక వృద్ధాశ్రమంలో సత్యం మరణించాడని తెలిసింది. మరణించిన తరువాత ఐదు రోజులకు ఆ వార్త తెలిసిన మరుక్షణం నాలో ఏ భావము కలగలేదు. విచిత్రంగా బాధ కూడా అనిపించలేదు. విమానాల్లో తిరిగి, స్టార్ హోటల్లలో గడిపిన జీవితం సత్యానిది. వృత్తి సినిమాల్లో పనిచేయడం అయినా .. వాడి జీవితమే సినిమా కథ అయింది అనిపించింది నాకు.

ఆస్తులు మాత్రం తీసుకుని.. ఆప్యాయతలను పంచడం మరచిన మనుషుల ద్వారా నిద్రను కోల్పోయి గుండెల్లో బాధను ఇముడ్చుకుని వేదన చెందే సత్యానికి ఇపుడు అసలు సిసలైన ప్రశాంతమైన స్థితి లభించిందనిపించింది. శారీరక, మానసిక బాధలు లేని ఒక అలౌకికమైన లోకానికి పయనమై వెళ్లాడనిపించింది. ఈ దుర్మార్గపు లోకాన్ని చీదరించుకుని దూరంగా వెళ్లిపోయాడనిపించింది.

ఒక జీవిత సారాన్ని, వేదనాభరిత మౌనాన్ని మన ముందు పరచి వెళ్లిపోయాడనిపించింది. డెబ్బైఏళ్ల బ్రతుకు కోణాలను మనకు గురిపెట్టి ఒక సత్యం మసక బారింది. అనేక ప్రశ్నలను మనకు సంధించి ఓ సత్యం కనుమరుగయింది. విశ్రాంతి తీసుకో మిత్రమా! విశ్రాంతి తీసుకో… బాల్య మిత్రుడిగా ఇది నా నివాళి. నాకు ఎందుకో కరుణశ్రీ జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి రాసిన ఈ పద్యం పదే పదే గుర్తుకు వస్తోంది.