తెలుగు సినిమా వదిలించుకోవాల్సిన పెద్ద జాడ్యం… హీరో!

ఈ సినిమాకి, టైగర్ నాగేశ్వరరావుకి ఒక్క పేరుతో తప్పితే మరే రకంగానూ సంబంధం లేదు. ఈ సినిమా కోసం దర్శకుడు ఆయా ప్రాంతాలు తిరిగి సంబంధిత వ్యక్తుల్ని కలిసి ఎంతో సమాచారం సేకరించి, బోలెడంత పరిశోధన చేశాడట. ఇదంతా బహుశా సినిమాలో వాస్తవాలు పొరపాటునైనా కనిపించకూడదనే జాగ్రత్తల కోసం కావొచ్చు. దోపిడీల సమయంలో స్త్రీల పట్ల అమితంగా గౌరవాన్ని ప్రదర్శించే నాగేశ్వరరావుని స్త్రీల పట్ల మొరటుగా, రోతగా ప్రవర్తించే వాడుగా పరిచయం చేస్తారు.

తాను నెలసరిలో వున్నందున అతనితో పడుకోలేనని అన్న వ్యభిచారిని “చూపించు” అని డిమాండ్ చేసి, కడుపులో బలంగా తన్నేవాడిగా (తరువాత దీనికో ట్విస్ట్ పెడతారనుకోండి), 1970లలోనే ఫ్రాకులేసుకొని గుంటూరు జిల్లా ప్యాసింజర్ రైల్లో ప్రయాణించే హీరోయిన్ తో “నీ కొలతలు బాగున్నాయి” అంటూ చుట్టు చేయ్యేసి మొరటుగా ప్రవర్తించే వాడిగా, కొన్ని పదుల మంది అమ్మాయిలతో పరదాల వెనక, పరుపుల మీదకి చేరేవాడిగా నాగేశ్వరరావుని చూపిస్తారు. ఈ సన్నివేశాల్ని చూస్తుంటే నాకైతే విపరీతమైన కోపం, ఇలాంటి బరితెగింపుతనం పట్ల నిస్పృహ వచ్చాయి. వ్యక్తిత్వ హననాలు చేయడం ఏ రకంగా కమర్షియల్ ఫార్ములా కాగలదు? సినిమా దర్శకులు ఎంతకాలం ఈ రకమైన భావదారిద్ర్యం, వెనుకబాటుతనంలో బతుకుతారు? పోనీ ఈ నికృష్ఠ ఫార్ములాలు వీళ్లకి ఆర్ధిక లబ్దికి పూచీ పడతాయా అంటే అదీ వుండదు.

ఓ అరగంటకు పైగా సినిమాని కత్తిరించినా 2.40 గంటల పాటు సాగే సినిమా భారంగా కొనసాగుతుంది. సినిమాటిక్ లిబర్టీ పేరుతో ఓ కాలేజి అమ్మాయితో ప్రేమ వ్యవహారం నడిపినట్లు (ఆ అమ్మాయి ఎపిసోడ్ చూస్తుంటే “పోకిరి” సినిమా గుర్తొస్తుంది), తమ సమస్యల్ని గుర్తింపచేయడానికి అప్పటి ప్రధానమంత్రి ఇందిరాగాంధి ఇంట్లోనే దొంగతనం చేసినట్లు, విలన్ డెన్లో ఒకే రోజు 24మందిని హత్య చేసినట్లు (నిజానికి నాగేశ్వరరావు హత్యలు చేసేంత హింసాత్మక ప్రవృత్తి వున్న వాడు కాదు), ఇంకా ఎన్నెన్నో చూపించారు. నాగేశ్వరరావు గురించి వాకబు చేయడానికి ప్రధానమంత్రి అంతరంగిక భద్రతాధికారి మారువేషంలో స్టువార్ట్ పురంలో సంచరించాడని తీసేంతవరకు ఈ సినిమాటిక్ లిబర్టీ పైత్యం వెళ్లింది. అందుకే ఈ సినిమా నాగేశ్వరరావు గురించి కాదు, రవితేజ హీరోయిజం గురించి తీసిన సినిమా అనిపించింది. సినిమాకి “టైగర్ నాగేశ్వరరావు” కాకుండా “రవితేజ” అని పెడితే సముచితంగా వుండేది.

టైగర్ నాగేశ్వరరావు జీవితం కంటే గత సంవత్సరం వచ్చిన “పుష్ప”, ఎప్పుడో పదిహేనేళ్ల క్రితం వచ్చిన “పోకిరి” ఈ సినిమాకి ఎక్కువగా ముడిసరుకుని అందించాయి. పుష్ప లో మాదిరే డార్క్ రియాలిటీ సెట్టింగ్స్, హీరో యాటిట్యూడ్, సైడ్ కేరక్టర్స్ ప్రవర్తన వుంటాయి. గుంటూరు, ప్రకాశం ప్రాంత వాసులు చిత్తూరు యాసలో, మాండలికంలో మాట్లాడటంతో ఈ సినిమా పుష్పకి కజిన్లా తయారైంది. పాత్రలు “ఏమప్పా”, “దుడ్లు” అంటూ మాట్లాడుతుంటాయి. వాస్తవికత గురించి ఏ మాత్రం పట్టింపు, స్పృహ లేకపోవడం ఈ సినిమాకున్న మరో దౌర్భాగ్య కోణం. ఇంక “పోకిరి” ప్రభావం కూడా తక్కువేమీ లేదు.

ఇందులో హీరోయిన్ తో రైలు సన్నివేశాలు, “నిన్ను చూసి భయమేస్తుంది. కానీ నువ్వంటే ఇష్టం కలుగుతుంది” టైపు హీరోయిన్ డైలాగులు, హీరోయిన్ కి, ఆమె కుటుంబానికి సేవియర్ గా వ్యవహరించడం, అందులో “శృతీ నాదే, గన్నూ నాదే” అన్నట్లు ఇందులో కూడా “స్టువార్టుపురం నాదే, బంగారమూ నాదే” అనడం…ఇదంతా చూస్తుంటే ఈ సినిమా “పోకిరి”కి తోడల్లుడిలా అనిపిస్తుంది. ఇంక ఎన్నో బుల్లెట్లు దిగబడ్డా, పరిగెత్తీ, ఫైటింగులు చేసీ, హైజంపులు, లాంగ్ జంపులు చేసీ ఇంక తనకే బోరు కొట్టి చివరికి రవితేజ చనిపోయే సన్నివేశం “తొందరగా చావకుండా ఎంతసేపు మనల్ని చంపుతాడ్రా బాబూ!” అనిపించేంత సేపు అప్పగింతలు, డైలాగులూ వుంటాయి. వీలునామా రాయడం ఒక్కటే తక్కువ. “సంగం” సినిమాలో రాజేంద్రకుమార్ చావు సన్నివేశం తరువాత నేను చూసిన అత్యంత హాస్యాస్పద సినిమాటిక్ చావు ఇదే.

ఇంక అది నేపథ్య సంగీతం కాదు తండ్రీ! డ్రమ్ములో రాళ్లేసి దొర్లించినట్లు అదో హోరు. ఒక్క పాట గుర్తుంటే ఒట్టు. సుదీర్ఘ రైలు దోపిడీ సీన్ చూస్తుంటే ఏదో యానిమేషన్ చూసినట్లే నాసిగా అనిపిస్తుంది. చెప్పుకోదగ్గ పెర్ఫార్మెన్స్ ఒక్కటీ లేదు. రవితేజ అదేదో హస్కీ వాయిస్లో మాట్లాడతాడు. అలా మాట్లాడటం గాంభీర్యం అనుకోవాలి కాబోలు. యలమంద – పుష్పలో అజయ్ ఘోష్ ని, కాశీ – ధనంజయని, కంచరపాలెం కిషోర్ – కేశవ్ ని, ఇందులో షణ్ముఖ పుష్పలో తన పాత్ర జక్కారెడ్డినే మనకి గుర్తుకు తెస్తే అది మన తప్పెంత మాత్రమూ కాదు. స్టోరీ బోర్డ్ సమయంలో దర్శకుడికి టైగర్ నాగేశ్వరరావు జీవితం కాక పుష్ప, పోకిరి సినిమాలు ముఖ్యమైపోయాయనేది అసలు పాయింట్. ఇంక హేమలత లవణంగారి పాత్ర వేసిన రేణూ దేశాయి ఏదో పిండిముద్దలా అభావంగా కనిపిస్తారు.

ఈ సినిమా మేకింగ్లో కనీస నిజాయితీ లేదు. అది పక్కన పెట్టినా స్క్రిప్టుని తయారు చేసుకోడంలో కనీస స్థాయిలో బుర్ర వాడలేదు. టైగర్ నాగేశ్వరరావు బయో పిక్ అని చెబితే ప్రేక్షకులు అందుకే సిద్ధంగా వుంటారు కానీ మరోసారి పుష్ప, పోకిరిలు చూడటానికి ఎందుకిష్టపడతారు? తెలుగు సినిమాకి పెద్ద విలన్ హీరోనే అని ఈ సినిమా మరోసారి నిరూపిస్తుంది. తెలుగు సినిమా వదిలించుకోవాల్సిన పెద్ద జాడ్యం హీరో! నోట్: ఈ సినిమా ఏ ఓటీటీలో వుందని నన్నడక్కండి. అమెజాన్ ప్రైంలో అందుబాటులో వుందనే దారుణ నిజాన్ని చెప్పాల్సి వస్తుంది. తరువాత నన్ను తిట్టుకునేరు మళ్లీ!