భరత్ భూషణ్… 1920లో మీరట్‌లో పుట్టాడు… తండ్రి రాయ్ బహదూర్ మోతీలాల్ ఓ లాయర్… కొడుకు కూడా తనలాగే లాయర్ కావాలని కోరిక… కానీ భూషణ్‌కు సినిమా నటుడు కావాలని కోరిక… అలీగఢ్‌లో డిగ్రీ అయిపోగానే ముంబైకి వచ్చాడు… ఫేమస్ డైరెక్టర్ మెహబూబ్ ఖాన్‌కు ఇవ్వడానికి ఓ రికమండేషన్ లెటర్ కూడా పట్టుకొచ్చాడు…
అలీబాబా్ చాలీస్ చోర్ అనే సినిమా పనిలో సదరు మెహబూబ్ ఖాన్ బిజీ… భూషణ్ కష్టమ్మీద ఆయన్ని పట్టుకుని ఈ లెటర్ చూపించాడు… కానీ మెహబూబ్ దగ్గర ఒక్క పాత్ర కూడా లేదు… కనీసం ఆ నలభై మంది దొంగల్లో ఒక దొంగ పాత్ర కూడా దొరకలేదు… నిరాశపడిపోయాడు భూషణ్… ఏదో చాయ్ బండి దగ్గర ఎవరో చెప్పారు… డైరెక్టర్ రామేశ్వరశర్మ భక్త కబీర్ సినిమా తీస్తున్నాడు, వెళ్లి ట్రై చేయి అని..!
అవకాశం అక్కడే ఉంది… సదరు శర్మ భూషణ్‌కు ఆ సినిమాలో కాశి నరేష్ వేషం ఇచ్చాడు… నెలకు 60 రూపాయల జీతం… ఎన్నాళ్లు షూటింగ్ అంటే అన్నాళ్లకే అగ్రిమెంట్… 1942లో సినిమా రిలీజైంది… భూషణ్ అదృష్టం బాగుంది… అనేక సినిమాలు చేశాడు… బ్రదర్ హుడ్, సావన్, జన్మాష్టమి, బైజు బావ్రా, మిర్జా గాలిబ్ తదితరాలు…
Ads
ఓరోజు ఓ జూనియర్ ప్రొడ్యూసర్… జూనియర్ ఆర్టిస్టుగా ఓ వేషం ఉంది చేస్తావా అని ఆఫర్ ఇచ్చాడు… ఇదీ డెస్టినీ అంటే..! ఏం చేస్తాడు..? ఆ పాత్ర పోషించాడు… కడుపు నిండాలి కదా… అనుకోకుండా ఏదో జబ్బు వచ్చి పడింది… దానికి చికిత్స లేదు, అసలు తనను పట్టించుకున్నవాడే లేడు… 1992లో చివరకు కన్నుమూశాడు అనామకంగా… చివరి క్షణంలో తను చెప్పిన మాట… ‘‘మరణం గురించి అందరికీ తెలుసు… కానీ బతకడం ఎలాగో మాత్రం చాలామందికి తెలియదు… నాకైతే అస్సలు తెలియదు, తెలియలేదు… తెలిసొచ్చేనాటికి బతుకే ముగిసిపోతోంది…’’
Share this Article