ఓటీటీ… స్మార్ట్ ఫోన్ లేదా ట్యాబ్… ప్రపంచ సినిమాను అందుబాటులోకి తెచ్చింది… సినిమాను ప్రేమించే ప్రేక్షకులు రకరకాల జానర్ల సినిమాల్ని తిలకిస్తూ, అతుక్కుపోతున్నారు… అనేక భాషల్లో సినిమాలను సబ్ టైటిల్స్ సాయంతో రుచిచూస్తున్నారు… వాటితో పోలిస్తే మన సినిమా ఎక్కడున్నదనే సోయి, తద్వారా అసంతృప్తి పెరుగుతోంది… అయితే మన హీరోలు, దర్శకులు, నిర్మాతల తప్పేకాదు… మన వీక్షకుల అభిరుచిలోనూ తేడా ఉంది… సహజమే కావచ్చు… అదొక డిబేట్… అయితే ఓటీటీ వల్ల వెరయిటీ సినిమాల్ని చూసే సౌలభ్యం, అవకాశం కలిగిందనేది వాస్తవం… సినిమా థియేటర్ల నుంచి బయటపడుతున్నది… అరచేతిలోకి వచ్చేసి పలకరిస్తోంది సినిమా… అనేక భాషల్లో… మిత్రుడు Srichaman Madhusudan Challa….. స్వగతం ఇదీ…
ప్రేక్షకులు ఒప్పుకోని సినిమా
నేను విశాఖ-విజ‌య‌వాడ అమ‌రావ‌తి ఏసీ బ‌స్సెక్కాను.
ఒరేయ్ బుజ్జిగా అనే సినిమా వేశాడు. అంతా చూశారు.
మెయిల్ సినిమా పెట్టాడు.
కొద్దిగా అయిన వెంట‌నే ప్ర‌యాణికులు లేచి మ‌రీ ఆ సినిమా తీయించేశారు.
ఊహ‌ల్లో విహ‌రించేలా, క‌నీసం లాజిక్కు అంద‌ని మేజిక్కుల‌తో న‌డిచిన సినిమా ఒరేయ్ బుజ్జిగాని ఎంజాయ్ చేసిన వీళ్లు,
మన ఊరు, మ‌న‌వారు, మన యాస, మన వేషంలో వున్న మెయిల్ సినిమానీ ఏ మాత్రం స‌హించ‌లేక‌పోయారు.
కారణాల గురించి నేను ఆలోచించడం ఆరంభించాను.
విశ్లేష‌ణ‌కి స‌రిప‌డా చ‌దువు, సినిమా జ్ఞానం లేదు.
అందుకే నేను చూసిన సంఘ‌ట‌న‌లు, కొన్ని ముద్ర‌ప‌డిపోయిన స‌న్నివేశాల‌తో సినిమా ప్రేక్ష‌కుని క‌థేంటి అనేది వివ‌రిస్తాను.
చాలా అరుదుగా నేను హోట‌ల్‌కి వెళుతుంటాను.
అక్క‌డ రోజూ వ‌చ్చేవాళ్లు తిని వెళ్తుంటారు.
కానీ కొంద‌రు అకార‌ణంగా స‌ర్వ‌ర్ల‌పై అరుస్తుంటారు.
యాజ‌మాన్యంతో వాద‌న‌ల‌కు దిగుతారు.
నీళ్లు వ‌లిగిపోయాయ‌ని, తెచ్చిన ప‌దార్థాలు చ‌ల్ల‌గా ఉన్నాయ‌ని, ఆల‌స్యంగా ఆర్డ‌ర్ తెచ్చార‌నే చిన్న‌చిన్న కార‌ణాల‌తో ఆ స‌ర్వ‌ర్‌ని కొట్టేంత స్థాయిలో, ఆ హోట‌ల్‌ని ధ్వంసం చేసే రేంజులో విరుచుకుప‌డుతుంటారు.
చిన్న‌చిన్న అంశాల‌కు ఇలా ఆగ్ర‌హోద‌గ్రుల‌య్యే వీరంతా ఇళ్ల‌లో భార్య గౌర‌వానికి నోచుకోనివారు,
ఇంట్లో స‌రైన ఆహారం తిన‌ని వారు, తాను తిన‌డానికి వ‌చ్చినందువ‌ల్లే ఈ హోట‌ల్ ఉంద‌నుకునే వారుంటారు.
ఇటువంటి బాప‌తు వారే తెలుగు సినిమా ప్రేక్షకులు.
త‌మ జీవితంలాగే సినిమా వుంటే ఎట్టి ప‌రిస్థితుల్లో చూడ‌రు.
త‌మ‌లాగే ఏదో ఒక రోజు హీరోలు చ‌చ్చిపోతే త‌ట్టుకోలేరు.
మన బాస మాట్లాడితే అస్స‌లు న‌చ్చ‌దు.
అచ్చం మ‌న‌లాగే వేసాలుంటే ఒప్పుకోనే ఒప్పుకోరు.
వీల్‌చైర్ లేక‌పోతే బ‌య‌ట‌కు రాని 70కి ద‌గ్గ‌ర‌గా వున్న హీరో అయినా విగ్గు పెట్టుకుని, డూప్తో వంద‌మందిని కొడితేకానీ మ‌న‌స్సులోని అభిమాని శాంతించ‌డు.
ఇంట్లో ఇల్లాలి వేధింపుల‌కు, ఇంటి బ‌య‌ట ఎదుర‌య్యే క‌ష్టాల‌న్నీ మ‌రిచిపోవాలంటే..
మందైనా తాగాలి.. అంత‌కుమించిన ఊహాల్లో తేలిపోవాలి.
టికెట్ బుక్‌చేసో, కౌంట‌ర్లో కొనే టికెట్‌తోనో సీటులో కూర్చున్నాడంటే..!
వాడు ఇప్పుడు అస‌లైన మిడిల్‌క్లాస్ మ‌ధు కాదు.
వంద సుమోల‌ను కంటిచూపుతో పేల్చేసే డైన‌మెట్‌.
గోతిలో పాతేసినా లేచొచ్చే మృత్యుంజ‌యుడు.
ఉద్యోగం, స‌జ్జోగం లేక‌పోయినా ల‌వ‌ర్‌తోనే 24 గంట‌లూ ఆట‌లుపాట‌ల‌తో గ‌డిపేయ‌గ‌లిగే ల‌వ‌ర్‌బాయ్‌.
వంద‌మందిని చంపినా ఎవ‌రు చంపార‌ని ఎవ్వ‌రూ అడ‌గ‌నంత పేద్ద హీరో.
ఇలా త‌న‌కు లేనివ‌న్నీసినిమాలో ఊహించుకుంటాడు.
వాస్త‌వానికి దూరంగా భ్ర‌మ‌ల్లో నిలిపే తెలుగు సినిమాకి ప్రేక్ష‌కులే శాపం.
త‌మ దుర్భ‌ర‌జీవిత‌మే తెర‌మీద టికెట్ కొని మ‌ళ్లీ చూసేందుకు తెలుగు ప్రేక్ష‌కులకు సుత‌రామూ ఇష్ట‌ముండ‌దు.
సినిమా అంటేనే ఎంట‌ర్‌టైన్మెంట్ ..అక్క‌డా క‌న్నీళ్లూ, క‌ష్టాలూ, నిత్య‌జీవితంలో మన చుట్టూ వుండేవారే పాత్ర‌ల రూపంలో మన జీవ‌భాష‌లో ప‌ల‌క‌రించ‌డాన్ని త‌ట్టుకోలేనంత కాల‌మూ.. ప్ర‌యోగాత్మ‌క సినిమాలు రానేరావు.
అదే ప్రేమ, అదే డ్రామా, అదే మేక‌ప్‌, అదే బిల్డ‌ప్ సినిమాల‌దే కాలం.
అంద‌రినీ మార్చే శ‌క్తి నాకు లేదు.
నాకు న‌చ్చిన సినిమా తీయాల‌నేది అత్యాశే.
అందుకే నా కౌమారద‌శ‌లో ఒంటిగంట సినిమాల‌నుకునే మ‌ల‌యాళం మూవీస్ చూస్తున్నా.
భాష రాదు..కానీ మ‌న‌లాంటి జీవితాల‌నే సినిమాలుగా తీస్తున్నారు కదా అర్థ‌మైపోతున్నాయి.
ట్రోల్ చేసే సోష‌ల్‌మీడియా వికృత పోక‌డ‌ల్ని “వికృతి“లో చూసి నేనెప్పుడ‌న్నా అలాంటివి చేశానేమో వెన‌క్కి తిరిగి చూసుకోవ‌డం, సోష‌ల్‌మీడియాలో పోస్టులు పెట్టేట‌ప్పుడు జాగ్ర‌త్త‌గా వుండ‌టం నేర్పింది.
అయ్యుప్ప‌న్ కోషియంలో సంభాష‌ణ‌లు అర్థంకావు.. మ‌న‌లాంటి అహంకారాలతో జ‌రిగే న‌ష్టం మాత్రం క‌నిపిస్తుంది.
శవం తమ్ముడిదైనా కంపు కామ‌న్ అంటారే..అలాగే శవం కేర‌ళ‌లోదైనా దాని చుట్టూ నాట‌కాలు క‌ళ్ల‌కు క‌ట్టిన ఈ-మా-యో క‌న్నీళ్లు తెప్పిస్తుంది.
ఈ మ‌ధ్య ఖాళీ దొరికిన స‌మ‌యంలో మ‌ల‌యాళం సినిమాలు దాదాపు 10 వ‌ర‌కూ చూశాను. ఒక్క‌టంటే ఒక్క‌టి కూడా ఎందుకు చూశాన్రా ఈ సినిమా అనిపించ‌లేదు.
నింగిలోని తెలుగుసినిమా నేల‌కు దిగిన‌ప్పుడు నేల‌పైనున్న నేను త‌ప్ప‌నిస‌రిగా చూస్తాను. వాటి గురించి రాస్తాను.
Share this Article