.
చెత్తా దరిద్రపు కమర్షియల్ సినిమాలు చూసీ చూసీ.., వేప చేదు తినీ తినీ అదే తీపి అనుకునే భ్రమల్లోకి జారిపోయి… ఓ ప్రయోజనాత్మకతను, ఓ ప్రయోగాన్ని, ఓ సాహసాన్ని మనం జీర్ణం చేసుకోలేని దురవస్థ అనుకుంటా…
ఎస్, నిజమే ఆ మాట అనడానికి సాహసిస్తున్నా… మనం సినిమాను సరిగ్గా చూడలేకపోతున్నాం… మనది ఓ వీక్షణ వైకల్యం… అది ఇన్నేళ్ల దరిద్రపు సినిమా తిండిని తిన్న బ్లడీ కొలెస్ట్రాల్… అది విపరీతంగా ఉన్నవాడికి రక్తం సరిగ్గా సరఫరా కాదు… అందుకే ఆ గుండెలో తడి ఉండదు… అందుకే శేఖర్ కమ్ముల తాజా సినిమా కుబేర జీర్ణం కాలేదు కొందరికి…
ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది సినిమాను చూడటం కూడా ఓ కళ అని… దానికి తెలుగు ప్రేక్షకుడు చాలా దూరం వచ్చేశాడని..! శేఖర్ కమ్ముల కుబేర సినిమాలోని లోతును పట్టుకోలేకపోయారు చాలామంది ఫక్తు రొటీన్ ఫాార్ములా రివ్యూయర్లు… ఎంతసేపూ కమర్షియల్ వాల్యూస్, డ్రామా ఎట్సెట్రా… ఇంకా ఎక్కడున్నార్రా మీరు..?
శేఖర్ వాళ్లను దాటేసి చాలాదూరం ముందుకు వెళ్లిపోయాడు… అప్పటి లీడర్ సినిమా కాదు, చాలా దూరం వచ్చేశాడు… మీరు సినిమా చూస్తుంటే ఒక అంబానీ గుర్తొస్తాడు… తనొక్కడే కాదు, గాలి జనార్దనరెడ్డి, ఆదానీ, వేదాంత… ఎవరు కాదు..? కానీ ఎవడికి గట్స్ ఉన్నాయి ఈ సబ్జెక్టు తీసుకోవడానికి..?
Ads
కార్పొరేటీకరించిన రాజకీయాలు... రాజకీయీకరించబడిన కార్పొరేట్లు... కలగలిసిపోయిన ఈ దేశపు దురవస్థను చర్చించాడు తను... ఇంకాస్త లోతుల్లోకి వెళ్దాం...
సినిమా టైటిల్ కార్డులో శేఖర్ కమ్ముల 25 ఇయర్స్ అఫ్ సెలబరేటింగ్ ది సోల్ అఫ్ స్టోరీ టెల్లింగ్ అనే ఒక టైటిల్ కార్డు ఉంటుంది… Yes, ఆ కార్డు శేఖర్ కమ్ములకి తప్ప ఇంకా ఏ వర్ధమాన డైరెక్టర్ కి అప్ట్ కాదేమో…
సినిమాల సక్సెస్‌లతో సంబంధం లేకుండా, నిజాయితీగా కథ చెప్పే అతి కొద్ది మంది దర్శకులలో శేఖర్ చాలా ముందు వరుసలో ఉంటాడు. కుబేర సినిమా అర్ధం కావాలంటే మన మెదళ్ళు కూడా కుబేరునంత గొప్పగా ఉండాలేమో…
సింపుల్ గా చెప్పాలంటే ఇది ఒక పేదవానికి ఒక ధనికునికి పోరాటంలా కనిపిస్తుంది కానీ, అంత కంటే ఎక్కువ గొప్ప, లోతు, గాఢ భావజాలాన్ని (బహుశా తాను నమ్మిన సిద్ధాంతాలని) సుతి మెత్తగా, భావోద్వేగంగా, ఆలోచనాత్మకంగా చెప్పాడు…,
ఒక గొప్ప టీం ( DSP మ్యూజిక్, నితిన్ బొమ్మి కెమెరా పనితనం, చైతన్య పింగళి కథన సహకారం, పాటల్లో అర్ధవంతమైన గొప్ప లిరిక్స్ ) తో చెప్పించడం గ్రేట్. అయన నమ్ముకున్న లేదా నచ్చిన సిద్ధాంతం అందరికి నచ్చాలనిలేదు.
ఆయన పాయింట్ అఫ్ వ్యూలో సినిమా దర్శకుడిగా 100 కు 100 మార్కులు పడ్డట్టే. టెక్నికల్‌గా, ఒక స్టోరీ పవర్‌ఫుల్ టెల్లింగ్‌గా, సింపుల్‌గా చెప్పాలంటే సినిమా కథ స్క్రీన్ ప్లే ఎలా రాసుకోవాలో చెప్పటానికి ఫ్యూచర్‌లో ఈ సినిమా చాలా ఫిల్మ్ స్కూల్స్‌కి ఓ రిఫరెన్స్‌లా ఉపయోగపడుతుంది..,
24 క్రాఫ్ట్స్ గురుంచి సరయిన అవగాహన ఉన్న ప్రతి సినిమా ప్రేమికుడు శేఖర్ కమ్ముల బ్రిలియన్స్ అఫ్ ఫిల్మ్ మేకింగ్ చూసి సినిమా అంత వావ్.. వావ్ అనే అంటారు…
అసలు చాలా రోజుల తర్వాత ఒక సినిమాకి ఓవర్‌సీస్ ఆడియన్స్ నుంచి B & C సెంటర్లతో (దీని గురించి నెక్స్ట్ పేరాలో రాసుకుందాం) సహా యునానిమస్ హిట్ టాక్ వచ్చిన ఈ కథ… అసలు ఏముంది ఇందులో తెలుసుకుందాం…
1) పైన చెప్పుకున్నట్టు ఇదొక సింపుల్ రివెంజ్ డ్రామా… ఒక బిచ్చగాడు తనని వాడుకొని కొన్ని లక్షల కోట్లు సంపాదించే ప్రాజెక్ట్ ని ఎలా తనుకు అనుకూలంగా మార్చుకొని ఒక కోటీశ్వరున్ని బిచ్చగాడిగా మార్చాడు అనేదే స్థూలంగా సినిమా కథ, అంత సింపుల్ కథని ఎందుకు ఈ సినిమా ఇతర రొటీన్ ఫార్ములా రివెంజ్ డ్రామాలా కంటే భిన్నంగా నిలబెట్టిందంటే… నేపథ్యం, చెప్పిన తీరు,డీప్ ఫిలాసపి అండ్ శేఖర్ ఐడియాలజీ కలిసి దీన్ని మాస్టర్ పీస్ చేసాయి. ..
డబ్బు శాశ్వతం కాదు, సహజ వనరులు ఏ ఒక్కరి సొత్తూ కాదు, దేశంలో పెద్ద పెద్ద ఇండస్ట్రియలిస్టులు ఎలా తన పరపతి ఉపయోగించుకొని పనులు చేసుకుంటారో, దానిలో ముడుపులు ఎంత మందికి ఇవ్వాలో స్ట్రెయిట్ అండ్ సింపుల్‌గా చూపించాడు…
కార్పొరేట్, రాజకీయాలు కలిసి ప్రస్తుతం దేశాన్ని ఎలా దోచుకుంటున్నాయో ఒక్క మీటింగ్ సీన్ లో చెప్పేసాడు. ముంబయి బేస్డ్ తండ్రీకొడుకులు వ్యాపారవేత్తలు అంటే (ధీరూబాయ్, ముకేశ్ భాయ్‌లే ) గుర్తొస్తారు, అది కాక అది నేచరల్ ఆయిల్ అండ్ గ్యాస్ కంపెనీ…. తెలుసు కదా, కేజీ బేసిన్ అక్రమాలు… ప్రస్తుతం అండమాన్‌లో బయటపడ్డ నిక్షేపాలు, అప్పుడే మొదలైన బేరసారాలు…
2) మనిషికి పుట్టుక చావు రెండూ తప్పవు (రాజు జననం, దీపక్ మరణం )
3) తెలివి ఏ ఒక్కరి సొత్తూ కాదు, అలాగే చదువు ఒక్కటే తెలివికి కొలమానం కాదు (చదువు రాని దేవా ఇచ్చట చెత్త వెయ్యరాదు అని రాయడం )
3) పేదవాడైన దేవా గానీ, అలాగే గొప్పోడు అయిన విలన్ గానీ జీవితంలో ఎప్పుడూ చావాలని కోరుకోరు, కానీ మధ్యతరగతి (రష్మిక, నాగార్జున వైఫ్ ) ఒకానొక టైంలో చనిపోవాలనుకుంటారు, టిపికల్ మిడిల్ క్లాస్ మెంటాలిటీ…
4) ఏ మతం దేవుడయినా బిచ్చగాళ్ళకి ఒక్కటే… కేవలం రోజులు మారుతాయి. అలాగే దేశంలోని బిచ్చగాళ్లందరూ దేవుళ్ళ దగ్గరే ఉంటారు…
5) ఈ భూమి మీద మనుషులకే కాదు, జంతువులకి కూడా ఫీలింగ్స్ ఉంటాయి. చేసిన సాయం మర్చిపోని ఏనుగు… అన్నం పెట్టిన కృతజ్ఞతకి కుక్క…
6) డబ్బుని ఒక చెత్తలాగా చూపించడం, ధనికుని దృష్టిలో అది డబ్బు, పేదవాని దృష్టలో అదో చిత్త కాగితం… అందుకే చెత్త ఎత్తే లారీలో తెచ్చి విలన్ ఇంటి ముందు పోస్తాడు…
7) స్టూలంగా ఇది రెండు ఐడియాలజీల ఫైట్… రైట్ వింగ్ – విలన్, లెఫ్ట్ వింగ్- హీరో ( అందుకే సింబాలిక్‌గా హీరోకి కేవలం ఎడమ చెయ్యి పనిచేసేలా పెట్టాడు… )
సినిమాలో మైనస్‌లు లేవా అంటే బొచ్చెడు.., ఉదాహరణకి క్లైమాక్స్ లో దర్శకుడు ప్రాబ్లమ్‌కి సొల్యూషన్ చెప్పకపోవడం.. డిఫ్రెంట్ డిఫ్రెంట్ ఐడియాలజీస్ అన్నింటిని ఓకే సినిమాలో చెప్పాలనుకోవడం వలన లెంత్ పెరగడం… కొంచెం అర్బన్ ఆడియన్స్ కే అలా… అలా అర్ధమయ్యే సబ్జెక్టు B & C సెంటర్లలో ఆడుతదా అంటే… నేనైతే ఆడుద్ది అనుకుంటున్నా… ఎందుకంటే ప్రతి పేదోడు గొప్పోని మీద గెలవాలనే కోరుకుంటాడు కదా… యూనివర్శల్ కామన్ స్ట్రయికింగ్ పాయింట్ ఇది…
నాకు సినిమా అంతా చూసిన తర్వాత అనిపించింది ఏంటంటే.., మన శేఖర్ కమ్ముల మోడరన్ జెనరేషన్‌కి ఒక ఆర్.నారాయణ మూర్తి అని… ఇద్దరూ నమ్మిన సిద్ధాంతాలు చెప్పడం కోసం సినిమాని ఒక సాధనంగా వాడుకోవడం… ఒక్కటే తేడా… మూర్తి గారు, లౌడ్‌గా, కాస్త క్రూడ్‌గా, రఫ్ ఎమోషనల్‌గా చెప్పుతారు.., శేఖర్ గారు, సాఫ్ట్‌గా లోవాయిస్‌లో, పాలిష్డ్‌గా, సాఫ్ట్‌గా చెప్పినాడు..!!
ఇవి చదువుతుంటే… మీకు ఎవరెవరు గుర్తొస్తారో ఓసారి చూడండి… సినిమాలో విలన్ నాన్న ఒక డైలాగ్ చెప్పుతాడు, లక్ష కోట్ల ప్రాజెక్ట్ ఓకే అయితే వెంకన్న స్వామికి వజ్రాల కీరిటం చేపిస్తా అని…
హీరోనేమో పంచ భూతాలు ఏ ఒక్కడి చేతిలో ఉండకూడదు అంటాడు…. విలన్ వెర్షన్, నేను డబ్బులు సంపాదించి రెండు లక్షల కుటుంబాలకి ఉపాధి కల్పిస్తున్నా అంటాడు.., హీరో ఏమో సహజ వనరులు అందరివీ, దానిని అందరూ అనుభవించాలి అనుకుంటాడు… (అప్పనంగా భూముల్ని కంపెనీలకు ధారాదత్తం చేస్తూ, పేరుకు ఉపాధి కల్పన అంటుంటారు తెలుసు కదా… ఓ పెద్ద భ్రమ…)
అధికార పక్షం, ప్రతిపక్షం, అన్ని రాష్ట్రాల ముఖ్యమంత్రులు, బ్యూరోక్రాట్లు, మీడియా అందరికీ లంచాలు ఇవ్వాలి అంటాడు… నాగార్జునకి విలన్ ఒక డైలాగ్ చెపుతాడు, “ఈ దేశంలో డబ్బు అధికారం ఉంటేనే నాయ్యం తొందరగా, అనుకున్న విదంగా దొరుకుతుందని…’’ సుప్రీం కోర్టులో స్వతహాగా కేసు హియరింగ్ రావడానికి రెండు సంవత్సరాలూ పడుతుందట… సినిమాలో ఒక లాయర్ చెపుతాడు… తరచి చూస్తే మన చుట్టూ అలుముకున్న చీకట్లను ఎంత ప్రభావవంతంగా చూపించాడో కదా శేఖర్…
స్మగ్లర్లు, రోమియోలు, చిల్లర కేరక్టర్లు కాదు… జీవితాన్ని, మన చుట్టూ చీకటి ప్రపంచాన్ని చూపించేవాడు సాహసి… ఆ తెగువ శేఖర్ కమ్ముల చూపించాడు… మనమే సరిగ్గా చూడలేకపోతున్నాం..!!
( విజయ్ )
Share this Article