‘‘చిరంజీవి కాబట్టి హీరో బట్టలమ్మే బాల్యం గురించి పూర్తిగా తీసేశా౦’’

ఈ నవలలో ‘హీరో’ నారాయణపేట నేతగాళ్ళ కుర్రాడు. సినిమాలో హీరో చిన్నవయసులో నెత్తి మీద బట్టలు మూట పెట్టుకొని అమ్మేవాడు. చిరంజీవి కాబట్టి హీరో బాల్యం గురించి పూర్తిగా తీసేశా౦. రీ-ప్రింట్ సందర్భంగా ఇందులో నాకు నచ్చిన భాగం మీతో పంచుకోవాలని:

…

మాస్టారు ఆ కుర్రవాడి వైపు సానుభూతితో చూశాడు. నారాయణ పేట కార్మికుల హస్త నైపుణ్యాన్ని కాపిటలిస్టుల కబంధహస్తాలు కబళించినంత కాలమూ ఆ ఊరి నేతగాళ్ళు గొప్పవారయ్యే ప్రసక్తి లేదని ఆయనకి తెలుసు.

“ఒక్క చదువే కాదు. వీడు బాగా పాడతాడు కూడా. ఒరేయ్ అమ్మగారు వింటారు. ఒక పాట పాడరా” అన్నారు.

రెండోసారి అడిగించుకోకుండానే ఆ కుర్రవాడు తల దించుకుని నెమ్మదిగా పాడటం ప్రారంభించాడు. ఆ హిందీ పాట అర్థం గమ్మత్తుగా ఉంది. “వెన్నెల్లో కూర్చుని భావాన్ని నేస్తే- పాట చీర తయారైంది. జరీ పల్లవికి పొగమంచు చరణం అంచు. పై పైకి రాకు సూర్యుడా. పొద్దంటే మాకు చేదురా. కంచిపట్టు చీర ఒంటిని జారితే, కంటి చూపు చీర కట్టాలి. వేళ్ళు నేసే నేతకి – కుచ్చిళ్ళు పాడే పల్లవి. తుఫాను రేగే ముందర ముస్తాబులేల దండగ.”

మాస్టారుగారి భార్యకి అర్థంకాలేదు. పాటలోనూ, గొంతులోనూ ఉన్న మాధుర్యాన్ని ఆస్వాదించింది. అంతే మాస్టారు మాత్రం ఈ అద్భుతమైన భావానికి విస్మయం చెందారు.

“ఎవర్రాశార్రా ఈ పాటని?”

ఈ తెలంగాణా కుర్రాడు మరింత సిగ్గుతో తల వంచుకుని “నేనే మాస్టారూ” అన్నాడు. ఆయన కన్నార్పకుండా అతడి వైపు చూశాడు.

యవ్వనం తొంగి చూడటానికి ప్రయత్నిస్తున్న మొహంలో అమాయకత్వం పారిపోకుండా ఉండటానికి ఆఖరి యుద్ధం చేస్తోంది. యుద్ధం ప్రారంభించిన మొదటి సైనికుడిలా ఉంది బుగ్గ మీద చిన్న మొటిమ.

‘ఇతడి పూర్వీకులెవరో గొప్ప కవులో గాయకులో అయివుంటారు. లేకపోతే అంత భావాన్ని ఇంత చిన్న పదాల్లో ఇరికించే నేర్పు ఇంత చిన్న వయసులో ఈ కుర్రవాడికి రాదు’ అనుకున్నారాయన.