అనుకున్నదే… నాన్ తమిళ్ ప్రేక్షకులకు పొన్నియిన్ సెల్వన్ ఎక్కదు అని… అదే జరిగింది… రెండు మూడు రోజులుగా విపరీతమైన డ్రాప్ ఉంది కలెక్షన్లలో… తమిళంలో వందల కోట్లు కుమ్మేస్తున్న ఈ తమిళ ప్రైడ్ సినిమా మిగతా భాషల్లో చేతులు ఎత్తేస్తోంది… పొరపాటున థియేటర్ వైపు వెళ్లినవాళ్లు కూడా జుత్తు పీక్కుంటున్నారు… అయితే ఈ సినిమాను సినిమా టెక్నికల్ అంశాల్లో ప్రవేశం, పరిచయం ఉన్నవాళ్లు చూసే కోణం వేరు… వాళ్లకు నచ్చుతోంది… అఫ్ కోర్స్, కొన్ని అంశాల్లో… Priyadarshini Krishna… రాసిన ఈ సుదీర్ఘ రివ్యూ అదే… మరి పొన్నియిన్ సెల్వన్ వంటి 5000 పేజీల సినిమా కథకు ఈమాత్రం రివ్యూ ఉండదేటి..?
Long post alert : కొద్దిగా లేట్‌గా… I am not a much fan of director Manitatnam. దానివల్ల ఆయనకి నష్టమేం లేదనుకోండి… వేసవిసెలవులకు వైజాగ్‌ సంగం శరత్‌లో పిల్లల్ని బాబాయ్‌ అత్తయ్యలు తీసుకువెళ్ళడం వల్ల గీతాంజలి చూడబడ్డాను. ఆ తర్వాత ఆయన సఖి టీవీలో చూసిన గుర్తు… అంతే మళ్ళీ ఈ పెన్నియన్‌ సెల్వన్‌కి పనిగట్టుకు వెళ్ళడం అంటే మణి సర్‌ కోసం కాదండోయ్‌…. కేవలం విక్రం కోసం… చూసాను…. ఇంకా మైకంలోనే వున్నాను… సినిమా పైన…!!
Ads
డైలాగ్స్:
తెలుగు డబ్బింగ్ కోసం డైలాగ్‌ రచయితగా తనికెళ్ళ భరణిని తీసుకోడంతో సగం గెలిచినట్లే అయింది. ఒరిజినల్‌లో వున్న ఫ్లేవర్‌- భావాన్ని ఎక్కడా చెడకుండా, లింప్‌ సింక్‌ సరిగా వుండటం కోసం అవకతవక పదాలను పొదగకుండా రాసిన భరణికి వీరతాళ్ళు. ఆయన పెన్‌ వల్లనే తుప్పు తెలుగు కాకుండా స్వచ్ఛమైన తెలుగు వినగలిగాం… దానివల్లనే కథ ఇంకా బాగా అర్థమై పాత్రలు మనవాళ్ళే అని గట్టి భావన కలిగింది.
పాటల సాహిత్యం:
తమిళ- తెలుగు సినిమాల పాటలనగానే రాజశ్రీ, వెన్నెలకంటి గుర్తురావడం కద్దు. ఆ లోటు ఇక ఎప్పటికీ తీరనిదే. సింగిల్‌ కార్డ్ తో ఈ సినిమా ఛాన్స్ కొట్టేసిన అనంత్‌ శ్రీరాం చాలామంది తర్జుమా కవుల్లో ‘ఈ ఛాన్స్ నాకొచ్చుంటేనా’ అనిపించుంటాడు ఖచ్చితంగా… ఘోరాతిఘోరంగా వుంది పాటల సాహిత్యం. ఎంత తక్కువ చెప్పుకుంటే అంతమంచిది.
సంగీతం:
మణిరత్నం రెహమాన్‌ కాంబినేషన్‌ గురించి చెప్పేదేముంది. కానీ ఈ సినిమాలో రెహమాన్‌ మాజిక్‌ మిస్సయిందనే చెప్పొచ్చు. పాటలైతే థియేటర్ నుండి బైటకొచ్చాక గుర్తుంటే ఒట్టు. బాగ్రౌండ్‌ స్కోర్‌ కూడా కొన్నిచోట్ల పీరియాడికల్‌ సినిమా కాకుండా మాడర్న్ సినిమాకి చేసాడా అనిపించింది.
ఆర్ట్ వర్క్:
తోట తరణి చేసిన పనితనానికి ఇప్పుడు మనం లోపాలు వెతకడం కష్టమైనపనే…. కోటలు వంటి లొకేషన్లని వెతకడం ఇప్పుడున్న పరిస్థితిలో పెద్ద టాస్క్. దొరికిన కోటలను మ్యాచ్‌ చేసుకోడమే. కానీ, అద్భుతమైన శిల్పకళకి, నౌకానిర్మాణానికి పేరుగాంచిన చోళుల చరిత్రలోనే వారి కళను చూపించి మెప్పించాలి. ప్రతి చిన్న డిటేయ్‌లింగ్‌ మిస్సవకుండా తీర్చిదిద్దారు. కోటలు గుహలు ఎంత క్లియర్‌గా విజిబుల్‌గా వుంటాయో, సంచులు, ముంతలు, జెండాలు కూడా అంతకంత డిటేల్డ్ గా తీర్చిదిద్దారు. యుద్ధపు సీన్లలో వాడే శస్త్రాయుధాలు, పరికరాలను డిజైన్ చెయ్యడమే అతికష్టమైన అంశం. దీనిలో బాహుబలినో వేరొక సినిమానో ప్రేక్షకులు కంపేర్‌ చెయ్యడం సహజం. ఆ ప్రమాదం నుండి నేర్పుగా తప్పించింది ఈయన పనితనం.
కాస్ట్యూమ్స్, :
పీరియాడికల్‌ సినిమాకు ఆహార్యం, దుస్తులు అత్యంత కీలకం. యే చిన్నతేడా వచ్చినా క్రిటిక్స్ మాత్రమే కాదు ప్రేక్షకులు కూడా ఆడుకుంటారు. ఈ సినిమాకి ఏకా లఖాని గెటప్స్ డిజైన్ చేసారు. చిన్నవయసులోనే స్టార్స్ కి స్టైలిస్ట్ గా ఎదిగిన ఈమె మణిరత్నం ‘రావణ్’ కి కూడా కాస్ట్యూమ్స్ అందించారు. పీరియాడికల్‌ లుక్‌ తేవడానికి ప్రేక్షకులను ఆ కాలానికి ట్రాన్స్‌పోర్ట్ చెయ్యడానికి ఆహార్యం ముఖ్యమైన విభాగం. డిజైనర్‌కి చరిత్రతోపాటు. ఆ ఎరాలో ఎటువంటి రంగులు, ఫాబ్రిక్స్ వాడారో అవగాహన వుండాలి. సీన్‌ని బట్టి పాత్రల మూడ్‌ని, సోషల్‌ స్ట్రేటాని బట్టి ఆయా రంగులు ఫ్రాబ్రిక్స్ డిజైన్‌లు ఎన్నుకోవాలి.. దానిలో ఈమె పూర్తి మార్కులు కొట్టారనే చెప్పాలి. పాటల్లో వచ్చే దుస్తులైతే అద్భుతమనే చెప్పాలి.
నృత్యం:
సాధారణంగా చారిత్రక సినిమాల్లో తప్పకుండా ఒక జానపదగీతం, ఒక పండగ గ్రూప్‌ డాన్స్ వుంటాయి. అదొక ఫార్మాట్‌. గతంలో వచ్చిన కమల్‌హాసన్‌ ఉత్తమ విలన్‌, బాలకృష్ణ శాతకర్ణి లో కూడా ఈ ఫార్మాట్‌ మిస్‌ కాలేదు. ఈ సినిమాలో కూడా ఈ రెండు గీతాలూ ఉన్నాయి. జానపద నృత్యంగా వచ్చే పాట తదుపరి వచ్చే కీలకమైన సీన్‌ కి ప్రీల్యూడ్‌ గా వాడుకున్నారు. ఇందులో మంచి మీద చెడు ఎలా ప్రభావం చూపుతుంది, తుదకు మంచే గెలుస్తుంది అనేది క్షుద్ర తాంత్రిక నేపథ్యంలో సర్రియలిస్టిక్‌గా తీర్చి దిద్దారు డాన్స్ మాస్టర్‌ బృంద. తమిళ మళయాళ సంప్రదాయ నృత్యరీతులైన తెయ్యం విల్లుపట్టులను అందంగా వాడుకున్నారు. కంస వధ పాటలోని కృష్ణుని నృత్యంలో కొన్ని మాడరన్ టెక్నిక్స్ మేళవించి అందంగా చూపించారు.
స్టంట్స్:
చారిత్రక నేపథ్యంలో సాగే కథలో యుద్ధాలు తప్పక ఉంటాయి. అసలు యుద్ధమే ముఖ్య కథనంగా సాగే సినిమాలు మనకి ఎన్నో వచ్చాయి. కొన్ని మెప్పించాయి కొన్ని చప్పరింపజేసాయి. ప్రస్తుతం రిలీజవుతున్నసినిమాలను బాహుబలి, ట్రిపులార్‌ మూవీలతో పోల్చడం సాధారణం. దానిని తప్పించుకోవాలంటే అంతకు మించి చెయ్యాలి. రాజులు, రాజ్యాలు కుతంత్రాలు వున్నప్పుడు యుద్ధాలు తప్పనివే. ఈ సినిమాలో కూడా హీరోల ఇంట్రో ఫైట్లూ కూడా మామూలే… భారీ ఎలివేషన్లు లేకుంగా చాలా సహజంగా మన కళ్ళ ముందు జరుగుతున్నట్లుగానే వున్నాయి… ఒళ్ళు గగుర్పొడిచేలాగా ఏమీ కంపోజ్ చెయ్యలేదు ఈ స్టంట్‌ మాస్టర్స్…దిలీప్‌ సుబ్రహ్మణియన్‌, కిచ్చా కంప్కాడే, శ్యామ్‌కౌశల్‌ మొత్తం తమ ఎనర్జీ తుఫానులో ఓడలపై పోరుకే ఖర్చుచేసినట్లుంది. పేలవంగా వున్నాయు… పార్ట్ 2 లో ఏమైనా కనువిందు చేస్తారేమో…!
VFX : కోటలు, సముద్రంలో ఓడలు, ఓడలపై యుద్ధం, తుఫానులో ఓడలపై పోరు లాంటి వాటికి VFX ని వాటిని బాగా వాడుకున్నారు. కానీ రక్తికట్టలేదు. తేలిపోయాయి. కానీ మరీ రాధేశ్యాంలోని టైటానిక్‌ మునిగిపోవడంలాగా లేదు… రిఫ్లెక్షన్‌ పిక్చర్‌ స్టూడియో టీం అంచనాలకు తగినట్లుగా విజువల్ ఎఫెక్ట్స్ లేవు.
నటులు :
ఇక నటులు, వారి నటన గురించి ఇప్పటికే మనం చిలువలు పలువలుగా వచ్చిన రివ్యూలు చదివున్నాం. ముఖ్యంగా చెప్పుకోవసింది నలుగురిని. కథను నడిపించే వల్లవరాయన్‌ పాత్రలో కార్తీ… అలవర్కడియన్‌ వీరవైష్ణవ వేగుగా నటించిన జయరామన్‌. చోళ యువరాణి కుందవై పాత్రలో నటించిన త్రిష. పొన్నియిన్ సెల్వన్ గా చేసిన జయం రవి.. వీరు తాము గాకాకుండా పాత్రలే కనపడేంత చక్కగా నటించారు.
ఐశ్వర్య వెలవెల …
జయం రవిలో హూందాతనం, రాజసం చాలా బాగున్నాయి. ఈ పార్ట్ లో వచ్చినది చిన్న నిడివే ఐనా చాలా బాగా నటించాడు. డైలాగ్‌ డెలివరీ బాడీలాంగ్వేజ్‌ మెప్పింపజేసాయి. జయరాం నటన నెక్ట్స్ లెవల్‌… అచ్చు గుద్దిన వీరవైష్ణవ బ్రాహ్మనిగా బాగా చేసాడు. హ్యూమర్‌ పండిస్తూనే కథ గమనాన్ని చక్కగా పోనిస్తూ సస్పెన్స్ ని భద్రంగా తీసుకురాగలిగాడు. చోళ యువరాణి కుందవైగా నటించిన త్రిష ముందు చోళచరిత్రలో కీలక పాత్రైన నందినిగా చేసిన ఐశ్వర్యా రాయ్‌ తేలిపోవడం మనల్ని ఆశ్చర్యపరుస్తుంది. ఇద్దరు ఎదురుపడే సీన్‌లో అతిలోక సౌందర్యవతి ఐశ్వర్య – త్రిష ముందు తేలిపోయింది. ఇన్ని సంవత్సరాల్లో త్రిష చాలా పరిణితి చెంది తన స్క్రీన్ ప్రజెన్స్ ని ఇంప్రూవ్‌ చేసుకుంది. ఇక చోళరాజు ఆదిత్య/ కరికాల చోళునిగా నటించిన విక్రం గురించి చెప్పడానికేముంది… తానున్న ప్రతి సీనులో ఇతర పాత్రలని మింగేసాడు.
డబ్బింగ్:
తెలుగులో డబ్‌ చేసారు కాబట్టి తెలుగులో పాత్రలకు గొంతు అరువిచ్చిన వారిగురించి కూడా చెప్పుకోవాలి…. గాత్రదానం వల్ల ప్లస్‌– జయరామ్‌కు గొంతిచ్చిన తనికెళ్ళ భరణి గురించి ముఖ్యంగా చెప్పుకోవాలి. మొదటగా మనకు జయరామ్‌ బదులు భరణి కనపడతాడు/ వినపడీ కనపడతాడు… కానీ రాను రాను జయరామ్‌ నటన మనల్ని కమ్మేసి ఇది అతని గొంతే అని అనేంత అలవాటై పోతుంది. గాత్రదానం వల్ల మైనస్‌- చోళరాజ్య పతనానికి పావులు కదిపే నందిని పాత్రలో కనపడిన ఐశ్వర్య రాయ్‌ కి సింగర్‌ సునీత డబ్బింగ్ చెప్పింది. బహుషా ఇందువల్లనే ఆ పాత్ర అంతగా మనల్ని రంజింపచెయ్యలేదేమో అనిపిస్తుంది. డైలాగొచ్చిన ప్రతిసారీ సునీతే బుర్రలో తిరుగుతుంది. ఏ మాత్రం కొత్తదనం లేకుండా పదేపదే విన్న ఆ గెంతు ఐశ్వర్యకి, ఆమె నటనకి నప్పలేదు.
ఓవరాల్‌గా చరిత్ర కొంతైనా తెలిసినా కథతోపాటూ మనమూ ప్రయాణిస్తాము. ఎలాంటి ఎగుడుదిగుడులు లేకుండా చాలా అందంగా సాగిపోయింది. గందరగోళంగా వుంది…. అర్థంపర్థం లేకుండా వుంది అన్న రివ్యూలను చూసి ఆశ్చర్యపోయాను. ఇలాంటి సినిమాలు ఇంకా రావాలి. నేటి జనరేషన్‌కి మన పూర్వీకులు ఎన్ని కష్టాలుపడ్డారు రాజులు, రాజ్యాలు వారి చరిత్రలు ఏంటి, స్వేచ్చావాయువులు మనకెలా దొరికాయి అనే విషయాలు కొన్నైనా అర్థమవుతాయి. ఇది చూసాక రెండో పార్ట్ కోసం ఎదురు చూపులు తప్పవు…. కాని బాహుబలిని ఎవరు చంపారు వంటి ప్రశ్నలేకుండానే..!
Share this Article