‘అఖండ దీపారాధనకు ఎన్ని వత్తులు వాడాలో చెప్పండి స్వామీజీ…’

… అఖండ దీపారాధనకు ఎన్ని వత్తులు వాడాలి?

… తీర్థం తలకు రాసుకుంటే దోషమా?

… దేవుడికి వేసే దండలో ఎన్ని పువ్వులు ఉండాలి?

… ఏ నూనెతో దీపం వెలిగించాలి?

… దేవుడి నిర్మాల్యం ఎక్కడ వేయాలి?

‌.‌.. కొబ్బరికాయ మూడు ముక్కలైతే దోషమా?

… కుంకుమ ఏ వేలితో పెట్టుకోవాలి?

… గంధం ఎన్ని వేళ్లతో రాయాలి?

… ఓర్నీ! తెల్లారి లేస్తే యూట్యూబ్ నిండా ఈ వీడియోలే! మా నాయనమ్మ 70 ఏళ్లు బతికింది. అన్ని పూజలూ, నోములూ ఆమెకు కుదిరినట్టే చేసింది. మా అమ్మకైతే ఆ పట్టింపులేమీ లేవు. 20 ఏళ్ల క్రితం వరకూ ఈ పూజల మీద అంత పట్టింపు ఎవరికీ లేదు. ఎవరికి ఎలా తోస్తే అలా చేయడమే! మరీ డౌట్ వస్తే ఇంట్లో పెద్దవాళ్లని అడిగేవారు.

… ఇప్పుడు ట్రెండ్ మారింది. ఏ డౌట్ వచ్చినా వెంటనే యూట్యూబ్ తెరిచి అనంతలక్ష్మి గారి వీడియోలో, చాగంటి కోటేశ్వరరావు వీడియోలో చూసేయడం, ఇంకా అనుమానం ఉంటే ఏకంగా వాళ్ల ఫోన్ నెంబర్ తీసుకుని ఫోన్ చేసి విసిగించడం, నానా రకాల హింసలూ పెట్టి, తమను తాము పెట్టుకుని మహా గొప్ప పూజలేవో చేసేయడం! ఈ మధ్య క్రిస్టియానిటీ, ఇస్లాంలో కూడా ఇలాంటివి వచ్చి ‘ప్రార్థన ఎంతసేపు చేయాలి’, ‘ఏ దిక్కున కూర్చోవాలి’ అనే వీడియోలు మొదలయ్యాయి. మరి ఇన్నాళ్లూ ప్రార్థన చేసినవాళ్లకు తెలియదా ఎలా చేయాలో? వాళ్లంతా నరకానికేనా?

… ‘దాసి’ సినిమాలో దొరసాని (రూపాదేవి) దేవుడి గదిలో పూజ చేస్తూ ఉంటే, దూరంగా కూర్చున్న దాసి కమ్లి(అర్చన) ఆ పూజతో తనకేమీ సంబంధం లేదన్నట్టు నిర్వికారంగా చూస్తూ ఉంటుంది. Hats off to the Director Narsinga Rao. ఈ పూజలన్నీ ధనిక వర్గాల హెచ్చులు. శ్రమ జీవుల వర్గానికి భక్తి మాత్రమే ప్రధానం. పూజలు కావు. మన తాతమ్మలు, అమ్మమ్మలు ఎంత సింపుల్‌గా పూజలు చేశారో తెలుసా? ఒక పువ్వు, కాసింత చక్కెర, ఒక అగర్‌బత్తీ(చాలా సార్లు అదీ ఉండదు), ఒక దండం.. బస్! అసలు చాలామంది బహుజనుల ఇళ్ళల్లో దేవుడి గదులే ఉండేవి కావు. ఇప్పుడు డబ్బు పెరిగింది. పూజ గదులు ఫ్యాషన్ సింబల్ అయిపోయాయి.

… “ప్రతిమల పెండ్లి సేయుటకు వందలు వేలు వ్యయించు గాని దుఃఖితమతులైన పేదల ఫకీరుల శూన్యములైన పాత్రలన్‌

మెతుకు విదల్ప దీ భరతమేదిని ముప్పదిమూడు కోట్ల దేవత లెగవడ్డ దేశమున భాగ్యవిహీనుల క్షుత్తు లారునే” అని రాసిన జాషువా గారి ‘గబ్బిలం’ గుర్తొస్తుంది.