ప్రధానమంత్రి అయ్యే చాన్స్ కూడా వచ్చింది… నేనే వద్దనుకున్నాను…

వెంటనే సూర్యప్రకాష్ గారు నన్నుద్దేశించి “సాయీ, నీకు ఎల్యీ రావు గారు తెలుసా. ఒక టర్మ్ ఎమ్మెల్యేగా కూడా చేశారు. ఒక దశలో రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రిగా ఆయన పేరు సీరియస్ గా పరిశీలించారు ఇందిరా గాంధీ. ” అని ఆ పెద్దమనిషి వేపు తిరిగి “ఎప్పుడండీ రావు గారూ? చెన్నారెడ్డిని దింపి అంజయ్యని చేసినప్పుడా, భవనం వెంకట్రాంని దింపి కోట్లని చేసినప్పుడా?” అన్నారు.

ఆయన మళ్ళీ సిగ్గుపడిపోయి, “అంజయ్య గారు దిగిపోయి భవనం వెంకట్రాం అయినప్పుడు, మా జిల్లా నుంచి నా పేరు కూడా వచ్చింది,” అని సమయస్ఫూర్తి ప్రదర్శించారు. నిజానికి అతని పేరేమీ పరిశీలనకి రాలేదు. ఒక్కసారే ఎమ్మెల్యేగా ఎన్నికయ్యారు. సూర్యప్రకాశ్ గారు ఆపడుగా… “చూశావా సాయీ. ఎల్యీ రావుగారు నిగర్వి. సీఎం కావాల్సిన వాడు … ఆటో కోసం … పేవ్మెంట్ మీద…” అన్నాడు.

ఇంతలో ఓ ఆటో వస్తే ఆపి “ఇదిగో రావు గారు. పెద్దమనిషి. ఎక్కడ దిగుతానంటే అక్కడే దింపు. డబ్బులిచ్చేస్తారు” అని ఆ ఆటో ఆయనకి చెప్పి, నన్ను భోజనానికి తీసుకెళ్ళాడు. ఇదంతా ఎందుకు చెప్పానంటే, ఒకాయన నేను ప్రధానమంత్రి అయ్యే అవకాశం వచ్చినా చాలా సార్లు వచ్చినా వదిలేశాను అని చేస్తున్న క్లెయిం మీద కొన్ని సెటైర్లు కనిపిస్తేనూ … (ఈమధ్య జర్నలిస్టుల జ్ఞాపకాల నెమరేత పాపులర్ ట్రెండ్ కదా… అందుకని ‘ముచ్చట’లో ఈ పాత పోస్టును పబ్లిష్ చేస్తున్నామన్నమాట…)