ఓ కథ చదివే ముందు ఓ సోషల్ ట్రెండ్ గుర్తుతెచ్చుకొండి… నువ్వు ఈ పనిచేస్తూ ఫోటో పోస్ట్ చేయగలవా..? ఎందరికి చాలెంజ్ విసురుతావు..? చాలెంజ్‌కు గురైనవాళ్లు కూడా ఆ పనులుచేసి, ఫోటోలో పోస్ట్ చేసి, మరో నలుగురిని చాలెంజ్ చేయాలి… ఇదొక చైన్ స్కీమ్… ఐస్ గడ్డలు నెత్తి మీద గుమ్మరించుకుంటావా..? మీసాలు, గడ్డాలు గొరిగించుకుంటావా..? ఇలాంటివి…
ఇప్పుడు ఫేస్ బుక్‌లోనే కనిపించిన ఓ ఇంగ్లిష్ పోస్టుకు తెలుగు స్వేచ్చానువాదం చదవండి… స్థానికరించబడిన అనువాదం… అనగా లోకలైజ్ చేయబడిన అని అర్థం…
Ads
ఓ రోడ్డు పక్కన ఒకాయన గుడ్లు అమ్ముతున్నాడు… పల్లీలు, ఒనగాయ (లేత చింతకాయ), పత్రి, పూలు, మొక్కజొన్న కంకులు, కూరగాయలు, చిన్న బొమ్మలు, కందగడ్డ ఎట్సెట్రా అమ్మేవాళ్లలో ఎవరో ఒకరు అనుకొండి… పోనీ, చిన్న చిన్న వినాయకుడి ప్రతిమలు అనుకొండి… అప్పటికప్పుడు పుట్టమన్నుతో చేసిన గణేషులను అచ్చుపోసి, ఓ కాగితంలో పెట్టి అందిస్తాడు మన చేతులకు… సరే, కథలోకి వద్దాం…
ఓ కారు ఆ గుడ్ల అమ్మకందారు దగ్గర ఆగింది… అందులో నుంచి ఓ లేడీ వాయిస్… దిగలేదు… ఇదుగో అబ్బాయ్… గుడ్లు ఎలా అమ్ముతున్నవ్..? ఆమెకన్నా సదరు గుడ్ల అమ్మకందారు వయస్సులో పెద్దాడే… ఐనా అబ్బాయ్ అనే పిలిచింది…
ఒక గుడ్డు ఐదు రూపాయలమ్మా…
ఐదు రూపాయలా..? మరీ గంతఘనం పిరమా..? (అంత ఎక్కువా..?)
అగ్గువేనమ్మా… (చౌక)
ఇదుగో ఆరు గుడ్లు కావాలె, 20 రూపాయలిస్తా, అంతకుమించి ఆఠానా కూడా ఇవ్వను…
ఇంకో ఐదు రూపాయలు ఇవ్వమ్మా… ఈరోజు అసలు బోణియే (తొలి విక్రయం) కాలేదు… ఏమీ అమ్మకపోతే ఈరోజే గడవదు నాకు… కనీసం ఒక ట్రే అమ్మకపోతే రాత్రి తిండీ కష్టమే…
కథలు చెప్పకు, 20కు ఇస్తవా ఇవ్వవా
సరేనమ్మా, ఇదుగో తీసుకో…
కారు దగ్గరకు వెళ్లి, జాగ్రత్తగా గుడ్లు పెట్టిన కవర్ అప్పగించాడు… 20 తీసుకున్నాడు… ఆ కళ్లల్లో నిర్వేదం… బేరమాడిన లేడీ ఏదో విజయం సాధించినట్టు తలెగరేసి, గేర్ మార్చి, రయ్యిమని కారు పరుగు తీయించింది…
ఆ కారు మరింత దూరంలోని ఓ దాబా వద్ద ఆగింది… అది దాబా కమ్ థీమ్ రెస్టారెంట్… ఆ లేడీ తన దోస్త్‌తో పాటు కారు దిగింది… లోపలకు వెళ్లింది… ఏవేవో డిషెస్ ఆర్డరిచ్చింది…
తినడం అయిపోయింది… సగానికి పైగా ప్లేట్లలోనే వదిలేశారు… సుతారంగా గతకడం అయిపోయాక, బేరర్ 3250 రూపాయల బిల్లు తెచ్చిచ్చాడు… ఆమె 500 రూపాయల నోట్లు ఏడు లెక్కపెట్టి ఆ బిల్లు తెచ్చిన ప్లేటులో వేసింది… మిగతావి నీకు టిప్ అన్నది అతిశయంగా… బేరర్ కనీసం సెల్యూట్ కూడా కొట్టలేదు ఆమెకు…
ఎందుకు నాన్నా, ఇలా వదిలేస్తావు, అవసరం లేకపోయినా కొంటావు అనడిగాడు సుబ్బారావు… ఇవ్వాలనుకుంటే నేరుగా డబ్బు దానం చేయొచ్చు కదా అన్నాడు… ‘కాదు బిడ్డా… ఊరికే ఇస్తే అది దానం, వాళ్లు బిచ్చగాళ్లు కాదు, అలా ఇచ్చి మనం అవమానించడమూ కరెక్టు కాదు… మనం దానాన్నే చేస్తుండవచ్చుగాక, కానీ డిగ్నిటీ అనే కవర్ చుట్టి ఇస్తున్నాం… వాళ్లకు మర్యాద, మనకూ పుణ్యం…
ఇప్పుడు చెప్పండి… కథ చదివారు కదా… ఫలానా ముసలామె దగ్గర నాలుగు జామకాయలు కొన్నాను… వంద రూపాయలు ఇచ్చాను అంటూ ఆమెతో ఓ సెల్ఫీ తీసి ఫేస్ బుక్‌లో పోస్ట్ పెట్టి, మరో నలుగురిని ట్యాగ్ చేసి చాలెంజ్ విసరగలరా..? మీ గుండె లోతును ప్రదర్శించగలరా..? (ఓ ఇంగ్లిష్ కథకు ఇది అనువాదం…) ఈ సందర్భంగా మరో చిన్న సంగతి… పావు కిలో కందిపప్పో, ఓ కొబ్బరికాయో కావాలంటే అర్జెంటుగా వీథి మొదట్లో వెలిసిన మాల్‌లోకి ఉరకకండి… మీకు సమీపంలోనే ఓ చిన్న కిరాణం షాపు ఉంటుంది… అక్కడ కొనండి… ఓ కుటుంబం బతుకు అది… మొన్న కరోనా కాలంలో తమ ప్రాణాలకు తెగించి, తెలిసినవాళ్లందరికీ సరుకులు ఉద్దెర ఇచ్చిన హృదయులు వాళ్లు… ఓ రూపాయి ఎక్కువే ఇవ్వండి, పర్లేదు… వాళ్లేమీ బిల్డింగులు కట్టరు దాంతో… కడుపు నింపుకుంటారు… అంతే…
Share this Article